Πίσω από την εκκένωση
Καλοκαίρι 2005. Πίσω από την εκκένωση της Γάζας, η κατοχή της Δυτικής όχθης συνεχίζεται, επεκτείνεται και βαθαίνει. Ανεξάρτητες παραγωγές μικρού μήκους καταγράφουν στιγμές του κινήματος αντίστασης.
Διάρκεια: 53:00
Έτος Παραγωγής: 2005
Γλώσσα: Διάφορες
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ125
Μέγαρα 1974 – Ο Αγώνας των Κατοίκων για την Γη και την Ελευθερία
Μια πρόχειρη αναφορά για το ντοκυμαντέρ και κάποια ιστορικά στοιχεία της πόλης από την αρχαιότητα ως τα νεότερα χρονια. Ένα δύο παραδείγματα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης βγαλμένα απο την ιστορία … Οι τελευταίες κουβέντες του κατοίκου, ο οποίος μιλάει στην κάμερα ειναι η αποτυπωμένη καχυποψία για τα μελλούμενα έργα των κυβερνώντων μετα την χούντα, αλλα και τους ανοιχτούς λογαριασμούς του ελλαδικού χώρου με την ιστορία:
Στις 13 Απριλίου 1973, στην Πάχη των Μεγάρων, εκσκαφείς και μπουλντόζες ισοπεδώνουν 2.296 στρέμματα ελαιώνων. Με αυτή την ενέργεια ξεκινάει η υλοποίηση της σύμβασης μεταξύ του επιχειρηματία Στρατή Ανδρεάδη και της κυβέρνησης των Συνταγματαρχών, για την κατασκευή συγκροτήματος διυλιστηρίων, ένα έργο, στο οποίο οι Μεγαρείς θα αντιδράσουν και τελικά δε θα πραγματοποιηθεί. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τη βίαιη αλλαγή που υπέστη το φυσικό τοπίο, μαρτυρίες των κατοίκων σχετικά με τις συνέπειες της μαζικής απαλλοτρίωσης της γης τους και την οργανωμένη κινητοποίησή τους, η οποία συνέπεσε χρονικά με την εξέγερση στο Πολυτεχνείο.
Ξεφυλλίζοντας την ιστορία των Μεγάρων ανακαλύπτουμε ένα λαό με ρίζες σε Δωρικά φύλα, παλαιότερα σε Λέλεγες και άλλα. Τα Μέγαρα καταστράφηκαν ολοκληρωτικά το 308 π.Χ. από τον Πτολεμαίο τον Αιγύπτιο και από τότε δεν ανάκτησαν ποτέ ξανά την αρχαία τους δόξα. Η πόλη μέχρι την επανάσταση του 1821 παρέμενε πάμφτωχη με μερικές δεκάδες σπίτια και οικογένειες που ζούσαν κάτω από τον φόβο επιδρομών συντεταγμένων στρατών, καθώς η περιοχή ήταν πέρασμα για την Πελοπόννησο. Φόβος υπήρχε επίσης για τους πειρατές, οι οποίοι όμως σε πάρα πολλές περιπτώσεις στεκόντουσαν αλληλέγγυοι στους ντόπιους.
Γιατί αναφέρονται όμως τα παραπάνω ;
Μια απλή απάντηση είναι η μαρτύρια ενός βοτανολόγου από την Αμέρικη στα τέλη του 1700 ο οποίος βρέθηκε στην πόλη των Μεγάρων. Ο ίδιος υποθέτει πως έβλεπε τους χωρικούς να χορεύουν με σχηματισμούς που έρχονται κατ’ ευθείαν απο τις αρχαίες τελετές προς τιμήν της θεάς Δήμητρας. Παρατηρούμε δηλαδή τους κατοίκους μιας περιοχής, οι οποίοι για πάνω από χίλια χρόνια δεν έχασαν τη συλλογική μνήμη τους, αλλά επίσης διατήρησαν τους δεσμούς με την γη τους θεωρώντας την αναπόσπαστο κομμάτι της ανεξαρτησίας τους. Ο ίδιος βοτανολόγος προσέφερε στους Μεγαρείς τρόφιμα για να χορτάσουν την πείνα τους, πράγμα το οποίο αρνήθηκαν λέγοντας πως με αυτόν τον τρόπο πάλι πεινασμένοι θα είναι μόλις τελειώσουν αυτά. Τότε, τους προσέφερε σπόρους για κουκιά βάζοντας τους έναν όρο: μερίδιο της σοδειάς να προσφέρεται σε κοινό ταμείο με σκοπό την ανέγερση σχολείου, στόχος ο οποίος επετεύχθη. Tο 1ο Δημοτικό Σχολείο Μεγάρων υπάρχει μέχρι σήμερα μαζί με την λαϊκή παροιμία “Tι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω”.
Από την νεότερη ιστορία των Μεγάρων, άξιο αναφοράς είναι τα 2 χρόνια κατά τα οποία ο Κωσταντίνος Βάρναλης κρύφτηκε στην πόλη. Οικολογικό θέμα των ημερών για την περιοχή είναι ο υγροβιότοπος “Βουρκάρι” μεταξύ Μεγάρων και Νεάς Περάμου, απέναντι από την Σαλαμίνα.
Διάρκεια: 69:00
Έτος Παραγωγής: 2008
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι: Όχι
Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ124
Τα πέτρινα χρόνια στην εκπαίδευση
Η ταινία – ντοκουμέντο της καθηγήτριας Νίνας Γεωργιάδου, αναφέρεται στις κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών, μαθητών και φοιτητών από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι τις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις και το απεργιακό φθινόπωρο του 2006. Κομμάτια και αποσπάσματα από κινηματογραφικές ταινίες, ντοκιμαντέρ, φωτογραφικό και τηλεοπτικό υλικό, συνθέτουν την ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος. Στιγμές ενός ολόκληρου αιώνα καταγράφονται σε αυτό το πολιτικό φιλμ, από την εποχή του Γληνού και του Δελμούζου, της χούντας, του πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης, των καταλήψεων του ’90 – ’91, των μεγάλων απεργιών των εκπαιδευτικών και της μάχης των εξεταστικών του ΑΣΕΠ, των κινητοποιήσεων στην Οαχάκα και τη Γαλλία, του πανεκπαιδευτικού κινήματος των απεργιών και των καταλήψεων του 2006. Πρωταγωνιστές, όλοι εμείς, ολόκληρος ο κόσμος της ζωντανής εκπαίδευσης, που αντιστέκεται στις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις και επιμένει να ονειρεύεται μια άλλη εκπαιδευτική και κοινωνική πραγματικότητα χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Σε 5 μέρη.
Διάρκεια: 47:00
Έτος Παραγωγής: 2007
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι: Όχι
Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ123
Για το θάνατο του Kamran Atif
Tο video που προβλήθηκε στο δημαρχείο Νίκαιας στις 27/11/09 για τα γεγονότα που λάβαν μέρος μετά τη δολοφονία του μετανάστη Kamran Atif από μπάτσους μέσα στο ΑΤ Νίκαιας.
Από τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης Ρεσάλτο
Διάρκεια: 11:40
Έτος Παραγωγής: 2009
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι: Όχι
Κωδ.Καταχώρησης: ΚΒ072
Οι επιζώντες
«Η γνώμη ενός χαρακτηρισμένου ψυχασθενή δεν έχει καμία βαρύτητα…»
Άνθρωποι με ψυχιατρική εμπειρία από την Ελλάδα και το εξωτερικό μιλούν για τη ζωή τους, τη στέρηση βασικών δικαιωμάτων και το βίωμα της ισόβιας φυλακής που χτίζει η ψυχιατρική διάγνωση, αλλά και για την δυναμική των κινημάτων αυτοβοήθειας.
Ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη με αφορμή το Ευρωπαϊκό Συνέδριο κατά των Διακρίσεων και του Στιγματισμού που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2010, στη Θεσσαλονίκη, από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο (πρώην) Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής, το τμήμα Ψυχολογίας του ΑΠΘ και το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας
Διάρκεια: 30:00
Έτος Παραγωγής: 2010
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι: Όχι
Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ122
Άλλος δρόμος δεν υπήρχε
Στη Κρήτη, ένα τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού, επιβίωσε, ακόμα και όταν ο Εμφύλιος τέλειωσε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι αντάρτες αυτοί (6 άνδρες & 2 γυναίκες έμειναν τελικά), παράνομοι και επικηρυγμένοι, κρύβονταν για 14 περίπου χρόνια στο Ν. Χανίων, ανασυγκροτώντας τις παράνομες οργανώσεις. Το 1962, 6 από αυτούς δραπέτευσαν, μέσω Ιταλίας, στην Τασκένδη. Οι 3 ζουν και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ.
Στην ταινία παρακολουθούμε το “θαύμα” της αντοχής των τσακισμένων υπολειμμάτων του Δημοκρατικού Στρατού και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων που τους έκρυβαν τόσα χρόνια. “Πρωταγωνιστές” και “αφανείς”, αυτής της ιστορίας, εξίσου φωτεινοί και δυσεύρετοι, πέρα από ιδεολογίες, ενσαρκώνουν κάτι πολύ σημαντικό : βαθιά προσήλωση στον ίδιο τον άνθρωπο και στην αξιοπρέπειά του. Και αυτό είναι το θέμα της ταινίας ….
ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ
22 Ιουνίου 1962. Ένα μικρό κότερο αναχωρεί από τη Γλυφάδα με προορισμό την περιοχή του Οτράντο, στη Νότια Ιταλία. Ενας γέρος ναυτικός και ο γιός του φυγαδεύουν παράνομα 4 άνδρες και 2 γυναίκες.
Οι παράνομοι, επικηρυγμένοι, αντάρτες Νίκος Κοκοβλής, Παγώνα Κοκοβλή (αδερφή του Νίκου), Αργυρώ Πολυχρονάκη, Σταμάτης Μαριόλης, Γιάννης Λιονάκης και Κωστής Λιονάκης (αδερφός του Γιάννη), αφού κρύβονταν για 15 περίπου χρόνια στο Νομό Χανίων, στη Δυτική Κρήτη, έφευγαν από την Ελλάδα με εντολή του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η αναχώρησή τους, ήταν ο ελληνικός επίλογος μιας απίστευτης προσπάθειας επιβίωσης, σε μια πολύ μοναχική διαδρομή που ξεκινούσε με το τέλος του Εμφυλίου στην Κρήτη.
Στην Κρήτη ο Εμφύλιος πόλεμος άρχισε τον Απρίλιο του ’47, ένα χρόνο σχεδόν αργότερα από τη υπόλοιπη Ελλάδα και τέλειωσε ένα χρόνο νωρίτερα από τη συντριβή των ανταρτών στο Γράμμο (’49).
Στην Ανατολική Κρήτη, η εξολόθρευση των ανταρτών έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στη Δυτική Κρήτη, την άνοιξη του 48, γύρω στους 300 αντάρτες, με 13 γυναίκες ανάμεσα τους, συγκεντρώθηκαν στην ελεύθερη περιοχή του Ομαλού. Το μέλλον τους κρίθηκε στη μάχη της Σαμαριάς, τον Ιούνιο του ’48.
Από τη μάχη της Σαμαριάς γλύτωσαν περίπου 100 αντάρτες. Ένα χρόνο μετά, είχαν μείνει καμιά 40αριά, σε όλες τις επαρχίες του Ν. Χανίων. Διασκορπισμένοι και ακέφαλοι, κρύβονταν κυρίως στα Λευκά Ορη, τις Μαδάρες, όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι. Όταν καταφέρνουν να συγκεντρωθούν, τον Απρίλιο του ’49 στις Χώσες, τη θέση των σκοτωμένων αρχηγών, Τσιτήλου και Μακρυδάκη, παίρνουν η Βαγγελιώ Κλάδου και ο Νίκος Κοκοβλής.
Τέλος Αυγούστου του ’49. Ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Όσοι αντάρτες επέζησαν και δεν αιχμαλωτίστηκαν υποχωρούν στις γειτονικές Λαϊκές Δημοκρατίες. Όμως από την Κρήτη δεν μπορούν να φύγουν. Εγκλωβισμένοι στα Λευκά Όρη, οι αντάρτες που έχουν απομείνει, κρύβονται σε απόκρημνες σπηλιές, σε καταφύγια, σε δύσβατα μέρη. Ο ένας μετά τον άλλο σκοτώνονται ή συλλαμβάνονται.
Γύρω στο ’50 έχουν μείνει 14. Ανάμεσα τους και τα βασικά πρόσωπα της ταινίας μας, οι 6 αντάρτες που διέφυγαν το ’62 στην Ιταλία. Για να επιβιώσουν διασκορπίζονται. Ο Νίκος Κοκοβλής και η Αργυρώ Πολυχρονάκη, από τις σπηλιές του Αποκόρωνα όπου κρύβονταν αρχικά, θα περάσουν με βάρκα απέναντι, στη χερσόνησο του Ακρωτηρίου. Στόχος τους η ευκολότερη πρόσβαση στην πόλη των Χανίων και η ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών οργανώσεων.
Εδώ, θα βρουν ασφαλή κρυψώνα, στον Κυριάκο Στρατηγάκη, έναν ντόπιο χωρικό που ζει με τη γυναίκα του Γεωργία και τα 3 ανήλικα παιδιά τους στο χωριό Πλακούρες. Είναι πρόσωπο απολύτου εμπιστοσύνης και θα δεχτεί να τους φιλοξενήσει για λίγες ημέρες στο στάβλο του, τον Τρουλίτη. Σιγά, σιγά ο στάβλος και ο γειτονικός βόθρος, θα μετατραπούν από τον Κυριάκο και τη Γεωργία σε απρόσιτη κρυψώνα και οι λίγες ημέρες φιλοξενίας θα γίνουν τελικά 12 ολόκληρα χρόνια σε συνθήκες τρομακτικής δυσκολίας και κινδύνων. Με βάση αυτή την κρυψώνα ο Νίκος και η Αργυρώ θα ξεκινήσουν τις επαφές τους στην πόλη των Χανίων και την ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών οργανώσεων.
Ο Γιάννης Λιονάκης, η μετέπειτα γυναίκα του Παγώνα Κοκοβλή (αδερφή του Νίκου) και ο αδερφός του Κωστής Λιονάκης, θα παραμείνουν στις σπηλιές του Αποκόρωνα, αλλά και σε άλλα καταφύγια της περιοχής, δημιουργώντας και αυτοί τον παράνομο μηχανισμό τους και κάνοντας πολιτική δουλειά με τον κόσμο της επαρχίας.
Ο Σταμάτης Μαριόλης θα καταφύγει στην Κίσαμο όπου με αφετηρία τα Παλιά Ρούματα, έκανε πολιτική δουλειά σε όλη την επαρχία, ανασυγκροτώντας τις παράνομες κομματικές οργανώσεις.
Το κυνήγι των παρανόμων συνεχίζεται αμείωτα όλη τη δεκαετία του 50. Το 1958 έχουν μείνει 8. Οι υπόλοιποι έχουν σκοτωθεί ή συλληφθεί. Η ΕΔΑ, γίνεται αξιωματική αντιπολί-τευση και οι παράνομοι παίρνουν εντολή από το Κόμμα, να φύγουν στο εξωτερικό. Οι 6 από αυτούς θα μεταβούν σταδιακά στην Αθήνα και από εκεί θα οργανώσουν τη διαφυγή τους αρχικά στην Ιταλία.
Πίσω τους, στην Κρήτη, έμεναν 2 ακόμα αντάρτες από την ίδια κάποτε αρχική ομάδα : ο Γιώργης Τζομπανάκης και ο Σπύρος Μπλαζάκης. Δεν ακολούθησαν. Μένουν και κρύβονται. Θα εμφανιστούν το 75, μετά τη μεταπολίτευση, αφού αμνηστευθούν ….
Οι 6 παράνομοι αναχωρούν το 1962, από τη Γλυφάδα. Από εδώ, με τη βοήθεια Ιταλών συντρόφων, διέφυγαν στη Βουδαπέστη και από εκεί, έφτασαν στην Τασκένδη της Σοβιετι-κής Ενωσης όπου έμειναν 14 χρόνια. Εδώ απέκτησαν τα παιδιά τους, σπούδασαν, εργά-στηκαν, διαφώνησαν με το επίσημο Κόμμα το 1968 και πλήρωσαν ακριβά τις συνέπειες των απόψεων τους. Επαναπατρίστηκαν όλοι τους το 1976, διαγραμμένοι από το Κόμμα.
Η ταινία ντοκιμαντέρ ξεκίνησε, με αφορμή το βιβλίο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ του Νίκου και της Αργυρώς Κοκοβλή, που ένα μέρος του περιγράφει τα παραπάνω γεγονότα, αλλά το ίδιο το βιβλίο εκτείνεται χρονολογικά σε πολύ μεγαλύτερη περίοδο.
Εμείς εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας και παρακολουθούμε τη διαδρομή των 6 παράνομων ανταρτών μόνο για τη χρονική περίοδο από τη μάχη της Σαμαριάς (1948) έως την αναχώρηση τους στην Ιταλιά ( 1962). Οι 3 απ΄αυτούς ζουν (Νίκος & Αργυρώ Κοκοβλή, και Γιάννης Λιονάκης) και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ.
Η ταινία διερευνά το “θαύμα” της αντοχής των τσακισμένων υπολειμμάτων του Δημοκρατικού Στρατού, μετά τον Εμφύλιο, στη Δ. Κρήτη και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων που τους τροφοδοτούσαν και τους έκρυβαν τόσα χρόνια.
Πώς και γιατί “οι πρωταγωνιστές” άντεξαν αυτά τα βάσανα, κυνηγημένοι από πολυά-ριθμους, πάνοπλους και φανατισμένους κυνηγούς, μέσα στις σπηλιές των βουνών και της θάλασσας, στους στάβλους, στους βόθρους, σε κρύπτες κάτω από τα θεμέλια των σπιτιών, νηστικοί και διψασμένοι, γυμνοί και ξυπόλυτοι, παγωμένοι και άρρωστοι ;
Πώς και γιατί, ενώ όλα τα σκιάζει η φοβέρα, οι “αφανείς”, οι απλοί άνθρωποι, άνοιγαν μαζί με τη ψυχή τους και τα σπίτια τους για να δεχτούν τους κυνηγημένους, να τους κρύψουν, να τους ταΐσουν και να τους βοηθήσουν στον αγώνα ;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που απασχολούν την ταινία.
Οι “πρωταγωνιστές” και οι “αφανείς”, αυτής της ιστορίας, εξ ίσου λαμπροί, φωτεινοί και δυσεύρετοι, είναι η ενσάρκωση και τα σύμβολα ενός αγώνα που για να ξεπεράσει αυτές τις απίστευτες δυσκολίες, δεν φτάνει μονάχα η πίστη σε κάποια ιδεολογία, όσο ανώτερη κι αν είναι. Απαιτείται κάτι πολύ περισσότερο : μια βαθιά προσήλωση στον ίδιο τον άνθρωπο, και στην αξιοπρέπειά του. Και αυτό είναι το θέμα της ταινίας ….
Διάρκεια: 87:00
Έτος Παραγωγής: 2009
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι: Όχι
Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ120
Κατακλυσμός Στη Νέα Ορλεάνη (Cataclysm in New Orleans)
Στις 29/8/05 ο τυφώνας Κατρίνα χτύπησε τη Νέα Ορλεάνη. Περισσότεροι από 1800 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, 284.000 σπίτια καταστράφηκαν. Μια καταστροφική διαχείριση της κρίσης ενορχηστρωμένη ώστε να αλλάξει την εικόνα της πόλης και τη φυλετική της σύνθεση. 6 μήνες αργότερα, κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης μιλούν για τις εμπειρίες τους και την προσωπική τους οδύσσεια.
Διάρκεια: 59:00
Έτος Παραγωγής: 2006
Γλώσσα: Αγγλικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: KB071
Presos de la democracia (Φυλακισμένοι (ή αξίες?) της δημοκρατίας)
Η διαδρομή και εξέλιξη του σωφρονιστικού συστήματος στο Ισπανικό κράτος στη χρονική περίοδο της μεταπολίτευσης. Η δημοκρατία επιχειρεί να μεταλλάξει το ολοκληρωτικό παρελθόν της δικτατορίας του Φράνκο σε όλα τα επίπεδα συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του σωφρονιστικού και νομικού καθεστώτος. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα αλλαγών και έχοντας παραχωρήσει τρεις αμνηστίες σε μεγάλο αριθμό κρατουμένων, η δημοκρατία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εκρηκτική κατάσταση.
Οι φυλακισμένοι και οι φυλακισμένες οργανώνονται για να καλυτερεύσουν τη κατάστασή τους: οι δραπετεύσεις, οι εξεγέρσεις κλπ είναι καθημερινά γεγονότα. Είναι η στιγμή, που εφευρίσκει το «λευκό» βασανιστήριο της απομόνωσης, που είναι πολύ περισσότερο από μια απλή τιμωρία. Εμπεριέχει την κατασκευή νέων μεγάλων φυλακών υψίστης ασφαλείας, και την εμφάνιση των μοντέλων FIES (Μητρώα Εσωκλείστων Ειδικής Παρακολούθησης).
Η πολιτική σωφρονισμού δεν επικεντρώνεται τόσο στη φυσική καταστολή(που πάντοτε είναι παρούσα ούτως ή άλλως) αλλά στη ψυχολογική καταστολή και την καταστροφή της προσωπικότητας: την απομόνωση των λεγόμενων επικίνδυνων κρατούμενων από τους υπολοίπους και από τον ίδιο τους τον οικογενειακό, φιλικό και κοινωνικό κύκλο.
Copyleft, Barcelona: 2003-2005
Διάρκεια: 47:00
Έτος Παραγωγής: 2003-2005
Γλώσσα: Ισπανικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: KB070
Ζανόν, Ένα Εργοστάσιο υπό Εργατικό Έλεγχο
Το βίντεο αυτό έγινε από μια κολλεκτίβα της Γερμανίας, και μεταφράστηκε στα ελληνικά απο την ομάδα Tristero.
Η zanon είναι ένα εργοστασιο κεραμικής στην Αργεντινή. Το 2001 είχε γίνει στην αργεντινή το μεγάλο οικονομικό κράχ. Χιλιάδες άνθρωποι, από δίαφορα κοινωνικά στρώματα και τάξεις βγήκαν στους δρόμους με κεντρικό σύνθηκα Que se vayan todos (να φύγουν όλοι), αναφερόμενοι στους πολιτικούς.
Ήταν από τι μεγαλύτερες εξεγέρσεις που κράτησε μήνες με αμέτρητες συγκρούσεις και καταστολή. Εκείνη την εποχή πόλλοι άνθρωποι χρησιμοποίησαν μοντέλα αυτοδιαχείρησης σε διάφορες δραστηριότητες. Αρκετά εργοστάσια πέρασαν στον έλεγχο των εργατών, οι οποίοι έδιωξαν τα αφεντικά και αυτοδιαχειρίζονταν τα εργοστάσια.
Ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν και η Zanon. Στο βίντεο μιλάνε οι ίδιοι οι εργάτες μέσα απο το εργοστάσιο, πώς το κατέλαβαν και πώς αυτοδιαχειρίζονταν το χώρο. Είναι σημαντικό επίσης πώς εξίσωσαν τους μισθούς -όλοι παίρνουν τα ίδια λεφτά- με αποτέλεσμα να δουλεύουν λιγότερες ώρες και να κερδίζουν τα ίδια χρήματα.
Διάρκεια: 52:00
Έτος Παραγωγής: 2003
Γλώσσα: Ισπανικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: KB069
Aργεντινή- Να φύγουν όλοι
Το βίντεο αυτό προσπαθεί να συλλάβει το πνεύμα της λαϊκής ανυπακοής και αυτοοργάνωσης που επικρατεί στην Αργεντινή μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2001. Τα παζάρια ελεύθερης ανταλλαγής προϊόντων (Trueque), τα μπλοκαρίσματα οδικών αξόνων από το κίνημα των ανέργων (πικετέρος), μικροκαταθέτες που σπάνε τράπεζες και η μεσαία τάξη που βγαίνει στους δρόμους με κατσαρόλες και τηγάνια είναι μερικές από τις δράσεις που συνθέτουν το σκηνικό της αργεντίνικης εξέγερσης (Argentinazo). Γυρισμένο από διεθνείς ακτιβιστές του Indymedia που βρέθηκαν στην Λατινική Αμερική το Φεβρουάριο του 2002, καλύπτοντας και το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε, εμπλουτίστηκε και μονταρίστηκε από IMC-Italy με εικόνες από την εξέγερση του Δεκέμβρη που τραβήχτηκαν από αργεντίνους αγωνιστές.
Διάρκεια: 52:54
Έτος Παραγωγής: 2003
Γλώσσα: Ιταλικά
Υπότιτλοι: Όχι
Κωδ.Καταχώρησης: ΚΒ068