Μέγαρα 1974 – Ο Αγώνας των Κατοίκων για την Γη και την Ελευθερία
Μια πρόχειρη αναφορά για το ντοκυμαντέρ και κάποια ιστορικά στοιχεία της πόλης από την αρχαιότητα ως τα νεότερα χρονια. Ένα δύο παραδείγματα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης βγαλμένα απο την ιστορία … Οι τελευταίες κουβέντες του κατοίκου, ο οποίος μιλάει στην κάμερα ειναι η αποτυπωμένη καχυποψία για τα μελλούμενα έργα των κυβερνώντων μετα την χούντα, αλλα και τους ανοιχτούς λογαριασμούς του ελλαδικού χώρου με την ιστορία:
Στις 13 Απριλίου 1973, στην Πάχη των Μεγάρων, εκσκαφείς και μπουλντόζες ισοπεδώνουν 2.296 στρέμματα ελαιώνων. Με αυτή την ενέργεια ξεκινάει η υλοποίηση της σύμβασης μεταξύ του επιχειρηματία Στρατή Ανδρεάδη και της κυβέρνησης των Συνταγματαρχών, για την κατασκευή συγκροτήματος διυλιστηρίων, ένα έργο, στο οποίο οι Μεγαρείς θα αντιδράσουν και τελικά δε θα πραγματοποιηθεί. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τη βίαιη αλλαγή που υπέστη το φυσικό τοπίο, μαρτυρίες των κατοίκων σχετικά με τις συνέπειες της μαζικής απαλλοτρίωσης της γης τους και την οργανωμένη κινητοποίησή τους, η οποία συνέπεσε χρονικά με την εξέγερση στο Πολυτεχνείο.
Ξεφυλλίζοντας την ιστορία των Μεγάρων ανακαλύπτουμε ένα λαό με ρίζες σε Δωρικά φύλα, παλαιότερα σε Λέλεγες και άλλα. Τα Μέγαρα καταστράφηκαν ολοκληρωτικά το 308 π.Χ. από τον Πτολεμαίο τον Αιγύπτιο και από τότε δεν ανάκτησαν ποτέ ξανά την αρχαία τους δόξα. Η πόλη μέχρι την επανάσταση του 1821 παρέμενε πάμφτωχη με μερικές δεκάδες σπίτια και οικογένειες που ζούσαν κάτω από τον φόβο επιδρομών συντεταγμένων στρατών, καθώς η περιοχή ήταν πέρασμα για την Πελοπόννησο. Φόβος υπήρχε επίσης για τους πειρατές, οι οποίοι όμως σε πάρα πολλές περιπτώσεις στεκόντουσαν αλληλέγγυοι στους ντόπιους.
Γιατί αναφέρονται όμως τα παραπάνω ;
Μια απλή απάντηση είναι η μαρτύρια ενός βοτανολόγου από την Αμέρικη στα τέλη του 1700 ο οποίος βρέθηκε στην πόλη των Μεγάρων. Ο ίδιος υποθέτει πως έβλεπε τους χωρικούς να χορεύουν με σχηματισμούς που έρχονται κατ’ ευθείαν απο τις αρχαίες τελετές προς τιμήν της θεάς Δήμητρας. Παρατηρούμε δηλαδή τους κατοίκους μιας περιοχής, οι οποίοι για πάνω από χίλια χρόνια δεν έχασαν τη συλλογική μνήμη τους, αλλά επίσης διατήρησαν τους δεσμούς με την γη τους θεωρώντας την αναπόσπαστο κομμάτι της ανεξαρτησίας τους. Ο ίδιος βοτανολόγος προσέφερε στους Μεγαρείς τρόφιμα για να χορτάσουν την πείνα τους, πράγμα το οποίο αρνήθηκαν λέγοντας πως με αυτόν τον τρόπο πάλι πεινασμένοι θα είναι μόλις τελειώσουν αυτά. Τότε, τους προσέφερε σπόρους για κουκιά βάζοντας τους έναν όρο: μερίδιο της σοδειάς να προσφέρεται σε κοινό ταμείο με σκοπό την ανέγερση σχολείου, στόχος ο οποίος επετεύχθη. Tο 1ο Δημοτικό Σχολείο Μεγάρων υπάρχει μέχρι σήμερα μαζί με την λαϊκή παροιμία “Tι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω”.
Από την νεότερη ιστορία των Μεγάρων, άξιο αναφοράς είναι τα 2 χρόνια κατά τα οποία ο Κωσταντίνος Βάρναλης κρύφτηκε στην πόλη. Οικολογικό θέμα των ημερών για την περιοχή είναι ο υγροβιότοπος “Βουρκάρι” μεταξύ Μεγάρων και Νεάς Περάμου, απέναντι από την Σαλαμίνα.
Διάρκεια: 69:00
Έτος Παραγωγής: 2008
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι: Όχι
Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ124