Εξάντας – Παρίσι 2005
Ο «τυχαίος» θάνατος των δύο νέων παιδιών στο Κλισί Σουμπουά του Παρισιού στις 27 Οκτωβρίου, πυροδότησε το θερμό Νοέμβρη του 2005 στη Γαλλία. Και για την ανυποψίαστη διεθνή κοινή γνώμη, πίσω από τις στάχτες των χιλιάδων καμένων αυτοκινήτων, ξεπρόβαλε το φάντασμα μιας Ευρώπης άγνωστης. Και μιας εξίσου άγνωστης Γαλλίας που φροντίζει να κρατά καλά κρυμμένα τα εκατομμύρια των «δεύτερης διαλογής» πολιτών της.
Ο Εξάντας, σε μια διεθνή δημοσιογραφική αποκλειστικότητα, κατάφερε να εισχωρήσει στα απροσπέλαστα γκέτο του Παρισιού, στην καρδιά των επεισοδίων. Και η κάμερα κατέγραψε την οργή των νεαρών που ασφυκτιούν χωρίς άλλη διέξοδο πέρα από τις κλοπές και τις πωλήσεις ναρκωτικών. Στην οθόνη εμφανίζεται για πρώτη φορά ο οπλισμός των «ταραξιών»: Μικρά πυροβόλα όπλα, περίστροφα, αυτόματα, κοντόκανες καραμπίνες…
Οι νεαροί επιδεικνύουν φωτογραφίες τους με μυδραλιοβόλα…
Κάτοχοι της γαλλικής υπηκοότητας, γεννημένοι στη χώρα αλλά από γονείς μετανάστες, Αλγερινής, Μαροκινής ή Σενεγάλικης καταγωγής, οι περισσότεροι «ταραξίες» είναι καταδικασμένοι να ζουν στο σκοτάδι των γκέτο, δέκα μόλις λεπτά από το κέντρο της Πόλης του Φωτός.
Απομονωμένοι από την κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας εγκλωβίζονται στις «cite», όπως λέγονται τα τεράστια μπλοκ πολυκατοικιών που περικυκλώνουν την πόλη. Τα οικοδομικά συγκροτήματα που είναι χτισμένα με αρχιτεκτονική τέτοια ώστε είναι εύκολο κανείς να μπει σε αυτά, αλλά σχεδόν αδύνατο να βγει…
Με την ανεργία να καλπάζει και τις κοινωνικές και ρατσιστικές διακρίσεις να τους στερούν κάθε διέξοδο, οι νεαροί, που κατά τον Υπουργό Εσωτερικών κύριο Σαρκοζί αποτελούν «σκυλολόι», απέκτησαν τους δικούς τους κώδικες, τη δική τους γλώσσα, τη δική τους μουσική και το δικό τους χορό. Μέσα από το χιπ-χοπ ραπάρουν ασύστολα κραυγάζοντας τις διακρίσεις
Η κάμερα φωτίζει τα πρόσωπα των ανήλικων εμπόρων ναρκωτικών των γκέτο, που επιδεικνύουν την πραμάτεια τους, δηλώνοντας «τυχεροί» που έχουν έστω και αυτή τη δουλειά.
Παρεμβάλλεται, η συνέντευξη του κυρίου Ζαν Μαρί Λεπέν που δηλώνει ότι αν πάρει την εξουσία θα δημιουργήσει «100.000 νέες θέσεις στις φυλακές». Και καταγγέλλει ως μια απ’ τις αιτίες των επεισοδίων τη «διάβρωση του σώματος των εκπαιδευτικών από τις αναρχικές ιδέες του Μάη του ’68».
Ενώ, για τα αίτια των ταραχών μιλάει και ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Monde Diplomatique Nτομινίκ Βιντάλ, καταγράφοντας τις ευθύνες που βαραίνουν την πολιτική ηγεσία, αλλά και τον «προοδευτικό πολιτικό κόσμο» που κωφεύει.
To ντοκιμαντέρ, περιλαμβάνει ένα ακόμη «ντοκουμέντο της γαλλικής μεταναστευτικής πολιτικής» που προβάλλεται για πρώτη φορά στην τηλεόραση: Πρόκειται για την καταγραφή της εισβολής των CRS (των Γαλλικών MAT) σε ένα δημοτικό χώρο που κατέλαβαν άστεγοι Γάλλοι πολίτες-μετανάστες δεύτερης γενιάς στο Μοντρέιγ στις 11 Οκτωβρίου 2005.
Την κάμερα χειρίζεται ένας από τους «καταληψίες»…
9.000 καμένα αυτοκίνητα, σχεδόν 3.000 συλλήψεις, δεκάδες νηπιαγωγεία, σχολεία και μαγαζιά κατεστραμμένα, ο πρώτος απολογισμός.
Κι η Γαλλία του Διαφωτισμού, να νιώθει το φιλελεύθερο παρελθόν της να κλονίζεται, όταν αρχές του 21ου αιώνα επιβάλλεται στη χώρα ο στρατιωτικός νόμος που δημιουργήθηκε το 1955 για να καταπνίξει τα επεισόδια της Αλγερίας…
Διάρκεια:60:00
Έτος Παραγωγής: 2006
Γλώσσα: Ελληνικά/Γαλλικά
Υπότιτλοι: Ελληνικά
Κωδ.Καταχώρησης: ΤΕ076
