Tag Archives: Φασισμος-Αντιφασισμος

Η μαχη της πλατειας Αττικης – Battle Attica Square

Η μάχη της πλατείας Αττικής – Battle Attica Square

Ρεπορτάζ της νορβηγικής τηλεόρασης που αφορά την καταγραφή της εξαθλίωσης, του ρατσισμού, της βίας και του θανάτου που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες με την είσοδό τους στη χώρα μας.

Διάρκεια: 20:04

Έτος Παραγωγής: 2012

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: el

Κωδ.Καταχώρησης: NT038

Οι γιατροι του 3ου Ραιχ (3 Μερη)

Οι γιατροί του 3ου Ράιχ (3 Μέρη)

nazi-doctorΣειρά τριών ντοκυμαντέρ για τον ρόλο της ιατρικής στη ναζιστική Γερμανία

Φυλετικός Φανατισμός (Μέρος 1ο)
Η ναζιστική ιδεολογία επικέντρωσε στη θεώρηση μιας κυρίαρχης/ανώτερης φυλής, θεώρηση που αντιλαμβάνεται συγκεκριμένα ανθρώπινα πλάσματα ως άξια να διατηρηθούν στη ζωή. Αυτός ο τρόπος σκέψης είχε ρίζες σε πολλές χώρες και σε ιδεολογίες ρατσισμού και βιολογικού ντετερμινισμού που υπήρξαν δημοφιλείς και διεθνώς. Συγκεκριμένες “λύσεις” προωθήθηκαν, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης/εξόντωσης των ανεπιθύμητων. Το φυλετικό ζήτημα που πάντα ενδιέφερε τον Χίτλερ, συνόψισε ο ακόλουθός του Ρούντολφ Ες στη φράση: “Ο Εθνοσοσιαλισμός δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά Εφαρμοσμένη Βιολογία.” Ο αντικειμενικός σκοπός ήταν πάντοτε ο αποκλεισμός των ασθενών καθώς και των “αντικοινωνικών στοιχείων” που κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αποτελούσε μια θεραπεία για τις αρρώστιες της ανθρωπότητας, και που φυσικά ως αποτέλεσμα είχε τις εν ψυχρώ μαζικές δολοφονίες.

Μεταρρυθμίσεις θανάτου (Μέρος 2ο)
Αμέσως μετά την απόκτηση εξουσίας από τους Ναζί, σχεδόν οι μισοί επαγγελματίες γιατροί προσχώρησαν στους κόλπους τους, ελπίζοντας σε εκσυγχρονισμό και πλεονέκτημά τους (επαγγελματικό) σε σχέση με τους Εβραίους συναδέλφους τους. Έγινε τότε φανερή κάποια πρόοδος. Το πνεύμα της πρόληψης παρά της θεραπείας συναντήθηκε με μαζικούς ελέγχους του πληθυσμού, καμπάνιες εμβολιασμών, ακτινολογικές εξετάσεις και συστηματική έρευνα γύρω από τον καρκίνο. Καινοτομίες υπήρξαν επίσης τα προστατευτικά μέτρα στους χώρους εργασίας. Αλλά ολ’ αυτά στόχευαν απλώς στη μεγέθυνση της ικανότητας για δουλειά και συγκρότηση ισχυρών στρατιωτικών σωμάτων και η ουσία καταδεικνύεται στον “Νόμο για την πρόληψη επιδημιών κληρονομικών νοσημάτων”. Η Ιατρική αποτέλεσε δηλαδή απλώς ένα εργαλείο στην υπηρεσία των δολοφονικών επιδιώξεων του Κράτους.

Επιλογή (Μέρος 3ο)
Η “επιλογή” γινόταν όταν τα τρένα του θανάτου έφταναν στα στρατόπεδα εξόντωσης: εκεί ο γιατρός του στρατοπέδου θα αποφάσιζε ποιος θα πέθαινε άμεσα στους θαλάμους αερίων και ποιος θα υφίστατο το “θάνατο μέσα από το εργαστήριο”. Κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής περιόδου η “επιλογή” ήταν το σύνθημα. Στη σκιά του πολέμου, ο φόνος ασθενών τελικού σταδίου, κατά παραγγελία και εκτέλεση γιατρών, ξεκίνησε το 1939 κάτω απ’ τον κατ’ ευφημισμό όρο “ευθανασία”. Αυτές οι μαζικές δολοφονίες, πρώτα των παιδιών, εν συνεχεία των ανάπηρων (σωματικά και διανοητικά), θεωρείται από τα μεγαλύτερα ιατρικά εγκλήματα στην ιστορία. Πολίτες σοβαρά τραυματισμένοι κατά τη διάρκεια του πολέμου, ηλικιωμένοι όπως και άνθρωποι που είχαν ανάγκη φροντίδας, συγκαταλέγονταν στα θύματα της ευθανασίας, και φονεύονταν είτε παθητικά μέσω εγκατάλειψης κι αδιαφορίας είτε ενεργητικά μέσω θανατηφόρων ενέσεων. Στο μεταξύ, μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανθρώπινα πειράματα πέρα από κάθε σκληρότητα λαμβάναν χώρα με θύματά τους τους εσώκλειστους κρατούμενους. Ως συνέπεια της “κλινικής θανάτωσης”, αναπτύχθηκαν μέθοδοι για τη γενοκτονία των Εβραίων. Οι “βιομηχανοποιημένες” μαζικές δολοφονίες που επιτελεστήκανε στα στρατόπεδα εξόντωσης αφορούν έξι εκατομμύρια θύματα.

Διάρκεια:

Έτος Παραγωγής:

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: en

Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ034

Οι Εβραιοι της Θεσσαλονικης

oi_evraioi_ths_thessalonikhsΟι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης

Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης ήρθαν από την Ισπανία το 1492, όταν η Ιερά Εξέταση τους εξανάγκασε σε μαζική φυγή προκειμένου να αλλαξοπιστήσουν. Επί αιώνες συνέβαλαν στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης. Ζούσαν αρμονικά μαζί με τους Έλληνες και τους Τούρκους, αποτελούσαν δε τη μεγαλύτερη εθνική μειονότητα της πόλης, κάτι που συνεχίστηκε και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 από τον ελληνικό στρατό. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως, η εβραϊκή κοινότητα έμελλε να ξεκληριστεί. Στο ντοκιμαντέρ καταγράφονται οι μαρτυρίες από πολλούς επιζήσαντες, τόσο για τα ωραία χρόνια, όσο και για το δράμα του Ολοκαυτώματος.

Διάρκεια: 58:00

Έτος Παραγωγής: 1997

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: Όχι

Κωδ.Καταχώρησης: ΤΕ066

Ιστοριες για ακραιους!

antifa-side-transparentΙστορίες για ακραίους!

Ένα ντοκιμαντέρ για τη θεωρία των δύο άκρων και λοιπές θεωρίες για ακραίους… Αρχικά το ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε ως εισαγωγή για συνελεύσεις και εκδηλώσεις εντός του αντιφασιστικού κινήματος στη ελλάδα.

Πλέον, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους μισάνθρωπους της Χ.Α. με την “διακριτική” παρουσία των πραιτόρων της ελληνικής αστυνομίας, άρχισε να παίζει σε όλα τα ΜΜΕ με μεγαλύτερη ένταση η “ανανεωμένη” θεωρία των άκρων.

Αυτό το ντοκυμαντέρ από τη μία θέτει ερωτήματα για προβληματισμό και συζήτηση και συγχρόνως είναι η απάντησή μας στην καθεστωτικής εμπνεύσεως θεωρία των άκρων.

ΥΓ: τα στοιχεία που παρουσιάζονται στο βίντεο για τον τόπο και το χρόνο που γίνεται η συνέλευση δεν ισχύουν πλέον

Το ντοκιμαντέρ στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στη μπροσούρα “Ζουν ανάμεσά μας: Οι ρίζες των φασιστικών μορφωμάτων στην Ελλάδα και η αντιμετώπισή τους σήμερα”

http://antifasalonica.squat.gr/files/2013/02/brochure.pdf

Περισσότερες πληροφορίες: http://antifasalonica.squat.gr/

Διάρκεια: 64:500

Έτος Παραγωγής: 2013

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: Όχι

Κωδ.Καταχώρησης: ΚΒ016

ΡΧΣ – Η απειλη των νεοναζι

fucknazisΡΧΣ – Η απειλή των νεοναζί

Νοέμβριος 2011,Γερμανία. Δύο αυτοκτονίες και μια έκρηξη σε διαμέρισμα της πόλης του Τσβίκαου φέρνουν στο φως την ακροδεξιά νεοναζιστική οργάνωση National Sozialistischer Untergrund, υπεύθυνη για μια σειρά στυγνές,ανεξιχνίαστες δολοφονίες που έχουν απασχολήσει για περισσότερο από μια δεκαετία τη γερμανική κοινωνία και τις αρχές. Μεταξύ των θυμάτων και ο Έλληνας καταστηματάρχης Θεόδωρος Βουλγαρίδης που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ μέσα στο κατάστημά του στο Μόναχο, τον Ιούνιο του 2005.

Το «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα» έφτασε στον τόπο του εγκλήματος και μίλησε με το στενό φίλο του θύματος, Χαράλαμπο Δημητριάδη, ο οποίος ήταν μαζί με το θύμα λίγα λεπτά πριν το έγκλημα. Για την συνταρακτική υπόθεση μιλούν επίσης και ο πατέρας Απόστολος, ο υπουργός εσωτερικών της Βαυαρίας και η ευρωβουλευτής Cornelia Ernst ενώ οι διασυνδέσεις των δολοφόνων με το φιλοναζιστικό κόμμα NPD (Εθνικό Κόμμα Γερμανίας) ενισχύουν τις φωνές που ζητούν εκ νέου  να τεθεί εκτός νόμου.

Ο Στέλιος Κούλογλου συναντά τον Τhorsten Heise ,ηγετικό στέλεχος του  NPD, στο «κάστρο» του, στο Φρετερόντε της Θουριγγίας, στην αυλή του οποίου βρίσκεται μνημείο των πεσόντων Ες Ες.  Ο Heise  μιλά για τη σχέση του κόμματός του με τον εθνικοσοσιαλισμό, τις επαφές του με ελληνικές οργανώσεις και κόμματα. Αρνείται την οποιαδήποτε ανάμειξη του κόμματος του σε πράξεις βίας, αλλά ένα βίντεο με τους δολοφόνους διηγείται μια διαφορετική ιστορία.

Στην κάμερα της εκπομπής μιλά και ένας από τους πολυσυζητημένους πρώην αρχηγούς της ακροδεξιάς στη Γερμανία, ο Ewald Althans, ο οποίος είχε απασχολήσει τις γερμανικές αρχές κατά τη δεκαετία του ενενήντα μέχρι και τη φυλάκισή του το 1995 για άρνηση του Ολοκαυτώματος. Ο Althans αφηγείται την πορεία του μέσα στην οργάνωση και τους λόγους που τον οδήγησαν στην αποστασιοποίησή του, κυρίως μετά τη δημόσια παραδοχή της ομοφυλοφιλίας του.

Η εκπομπή ταξιδεύει στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου, το οποίο έχει μετατραπεί στα χρόνια μετά την ένωση των δύο Γερμανιών σε ένα από τα προπύργια του ακροδεξιού κινήματος και επισκέπτεται το χωριό Jamel, στο οποίο η πλειοψηφία των κατοίκων είναι νεοναζί. Στο χωριό αναπτύσσει τη δράση του το ζευγάρι Horst και Birgit Lohmeyer, που  παρά τις καθημερινές απειλές τις οποίες δέχονται από τους επιθετικούς γείτονές τους, δεν παύουν να οργανώνουν δραστηριότητες και φεστιβάλ κατά της ακροδεξιάς. Για το ίδιο θέμα μιλά στην κάμερα της εκπομπής και ο δήμαρχος της περιοχής Uwe Wandel.

Στο Βερολίνο ο φακός του Ρεπορτάζ καταγράφει το έργο της 66χρονης Irmela Mensah Schramm, που εδώ και είκοσι χρόνια καθαρίζει του δρόμους της πόλης από τα ίχνη των νεοναζί. Με μόνα της όπλα ασετόν, νερό, σπρέι, μια σπάτουλα και μια φωτογραφική μηχανή, η «σουπερ γιαγιά» έχει αφαιρέσει μέχρι στιγμής πάνω από 80.000 νεοναζί σύμβολα. «Η βρωμιά των ναζί πρέπει να φύγει» όπως λέει και η ίδια.

Κατά την παραμονή του στη Γερμανία το «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα» κάνει μια σημαντική ανακάλυψη: βρίσκει το κόμμα που ετοιμάζεται να καταλάβει την εξουσία με τον ίδιο «σκοτεινό» τρόπο που το κατάφερε ο Χίτλερ. Ο πρόεδρος του κόμματος, Martin Sonneborn, παραδέχεται ως πρότυπό του τον νεαρό Χίτλερ και προειδοποιεί τους συμπολίτες τους για την κατάλυση της δημοκρατίας.

Τις αιτίες για την άνοδο της ακροδεξιάς και των νεοναζί αναλύει ο γερμανός δημοσιογράφος Burkhard Schoeder και ο εγκληματολόγος Bernd Wagner, ιδρυτής της πρωτοβουλίας Exit Deutschland, μιας οργάνωσης που βοηθά μέλη ακροδεξιών ομάδων να απαγκιστρωθούν από αυτές. Η Exit εξόργισε τους νεοναζί, όταν τον Αύγουστο του 2011 μοίρασε μπλουζάκια με εθνικοσοσιαλιστικό σλόγκαν σε συναυλίες, τα οποία στο πλύσιμο άλλαζαν «ύφος» έδιναν το μήνυμα «αυτό που μπορεί το μπλουζάκι σου το μπορείς κι εσύ», να ξεπλυθούν δηλαδή από τον νεοναζισμό.

Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνάντηση με τον Ισπανό  δημοσιογράφο Antonio Salas, ο οποίος επί ένα χρόνο είχε διεισδύσει σε ισπανική νεοναζί οργάνωση, καταγράφοντας με κρυφή κάμερα την βία που εξασκούσαν τα μέλη της σε μαύρους, μετανάστες και μειονότητες της ισπανικής κοινωνίας.  O Salas ζεί στη Μαδρίτη υπό συνθήκες υψίστης ασφαλείας και περιγράφει την εμπειρία του, την οποία έχει αποτυπώσει και στο βιβλίο «Ημερολόγιο ενός σκιν».

Τον Ιούλιο του 2011 ένα πρωτοφανές έγκλημα συγκλονίζει τη διεθνή κοινή γνώμη: Ο νορβηγός Άντερς Μπρέιβικ αποβιβάζεται στο νησί Ουτόγια του Όσλο στη διάρκεια συνάντησης της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος και εκτελεί εν ψυχρώ 77 άτομα. Λίγο νωρίτερα,  ισχυρή έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετήσει ο ίδιος σε κυβερνητικά κτίρια του Όσλο προκάλεσε το θάνατο σε εφτά άτομα.  Ένα χρόνο σχεδόν μετά την εγκληματική του πράξη ο Μπρέιβικ παρουσιάζεται στο δικαστήριο αμετανόητος και πιστός στην ίδια ρητορική που πυροδότησε το έγκλημα: πολυπολιτισμικότητα τέλος, θάνατος στους ξένους αλλά και σε εκείνους που τους ανέχονται.

Διάρκεια: 60:00

Έτος Παραγωγής: 2012

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: Όχι

Κωδ.Καταχώρησης: ΤΕ065

 

Αληθινος φασισμος

fascism-posterΑληθινός φασισμός

Το ντοκιμαντέρ του Μιχαήλ Ρομ (1965) αποτελεί μία προσέγγιση του ναζιστικού καθεστώτος ως κοινωνικού φαινομένου και μία αυστηρή καταδίκη της αποδοχής της φασιστικής νοοτροπίας από τις μάζες. Η ματιά του σοβιετικού σκηνοθέτη χρησιμοποιεί το υλικό από τα πολεμικά αρχεία της ΕΣΣΔ, της Γερμανίας και της Πολωνίας, αλλά και από τα απόρρητα αρχεία του χιτλερικού υπουργείου προπαγάνδας για να προσεγγίσει και να ερμηνεύσει το ζήτημα του εκφασισμού των μικροαστών και της παρείσφρησης της φασιστικής νοοτροπίας στην καθημερινότητα τους, όχι με κριτήρια απαραιτήτως κοινωνιολογικά αλλά με την επικουρική βοήθεια της ψυχολογίας. Ο Ρομ φωτίζει την ψυχολογία των μαζών η οποία ανακλά τις σκηνοθετημένες στρατιωτικές παρελάσεις, τις προβαρισμές δημόσιες ομιλίες του Φύρερ, την βαγκνερική ατμόσφαιρα μεγαλείου και δύναμης, τη μεγαλοπρέπεια του να είσαι Κυρίαρχος.
Ο φασισμός παρέσυρε τις μάζες γιατί κατόρθωσε να μπει στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου από την πλάγια πόρτα του συναισθηματισμού, παραλύοντας προηγουμένως τέλεια τη λογική.
Βασίλης Ραφαηλίδης, 1966
Η μετάφραση και ο υποτιτλισμός έγινε στην Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά από την ομάδα προβολών της κατάληψης

Διάρκεια: 130:00

Έτος Παραγωγής: 1965
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι: gr, es

Κωδ.Καταχώρησης: NT008

Ματια που δεν βλeπουν – Ojos que no ven

ojosΜάτια που δεν βλέπουν – Ojos que no ven

Σας παρουσιάζουμε στη συνέχεια το ντοκιμαντέρ “Ojos que no ven” (Μάτια που δεν βλέπουν), σχετικά με τα θύματα του φασισμού στην Ισπανία μετά τη δικτατορία του Φράνκο μέχρι τις μέρες μας. Ο τίτλος είναι από την ισπανική παροιμία “Ojos que no ven, corazón que no siente”, που σημαίνει αυτολεξεί “μάτια που δεν βλέπουν, καρδιά που δεν αισθάνεται”, που πάει να πει ότι αν κάποιος δεν έχει δει, δεν έχει μάθει κάτι κακό, τότε δεν θα υποφέρει, γιατί για αυτόν θα ήταν σαν μην είχε συμβεί (καμία σχέση επομένως με το ελληνικό “μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται”).

Το ντοκιμαντέρ αποτελείται αποκλειστικά από συνεντεύξεις στα θύματα της ισπανικής ακροδεξιάς από το θάνατο του Φράνκο, στα τέλη του 1975, μέχρι σήμερα. Μιλάνε συγγενείς και φίλοι δολοφονημένων από το φασισμό, θύματα φασιστικών επιθέσεων και κάποιοι δημοσιογράφοι, ιστορικοί και μέλη κοινωνικών οργανώσεων. Όπως δηλώνουν οι ίδιοι οι παραγωγοί του ντοκιμαντέρ, “ξεκινώντας από ένα προσωπικό δράμα, φτάνουμε σε μία κοινωνική πραγματικότητα που δεν είναι προϊόν της τύχης, όπως είναι πολλές φορές μία αρρώστια ή ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αλλά έχει άμεση σχέση με το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε και με την ύπαρξη ρατσιστικών και φασιστικών ομάδων”. Δεν πρόκειται επομένως για ένα ντοκιμαντέρ που θέλει να εμβαθύνει στην τραγωδία ή στον πόνο, γιατί με αφορμή αυτές τις τραγωδίες οι συγγενείς και φίλοι των θυμάτων έχουν κάνει πολύ ενδιαφέρουσες σκέψεις για να καταλάβουν την κοινωνία στην οποία ζούμε. Με τις διαφορές τους (μιλάμε για μία περίοδο πάνω των 35 ετών, με καταστάσεις αναγκαστικά διαφορετικές), έχουν πολλά να πουν και να συνεισφέρουν: για το ρόλο της αστυνομίας, για τη δικαιοσύνη, για τα ΜΜΕ, για τους πολιτικούς…

Στην Ισπανία, οι φασιστικές επιθέσεις και δολοφονίες δεν σταμάτησαν με το θάνατο του Φράνκο, αλλά συνεχίστηκαν μέχρι τις μέρες μας, με πάνω από 100 δολοφονημένους και 400 επιθέσεις το χρόνο ως μέσο όρο. Στη μεταπολίτευση (1975-1982), η ακροδεξιά προσπαθούσε να τρομοκρατήσει τα πιο ενεργά κομμάτια της κοινωνίας, που αγωνιζόταν για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη, σε συνεργασία με την αστυνομία, το στρατό και τους δικαστές. Η αριστερά και οι αναρχικοί επίσης ήταν στόχο της κρατικής τρομοκρατίας, που κρυβόταν πίσω από ομάδες όπως Triple A, Guerrilleros de Cristo Rey, Batallón Vasco Español κτλ., καθώς και μιας βάρβαρης αστυνομικής καταστολής. Μόνο το 1980 δολοφονήθηκαν πάνω από 20 άτομα σε ενέργειες που διεκδίκησαν ακροδεξιές ομάδες. Από το 1990 και μετά, ο διαχωρισμός μεταξύ κρατικής τρομοκρατίας, αστυνομικής καταστολής και φασιστικών επιθέσεων έγινε πιο σαφής, αλλά όχι απόλυτος. Επίσης, οι φασίστες πλέον δεν δρουν μόνο ενάντια σε αριστερούς, αναρχικούς, ομοφυλόφιλους και αυτονομιστές, αλλά και ενάντια σε άστεγους και μετανάστες.

Το ντοκιμαντέρ είναι του 2011 και διανέμεται δωρέαν με άδεια Creative Common. Ο σκηνοθέτης έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για παρουσιάσεις στην Ελλάδα.

Η σελίδα του ντοκιμαντέρ: http://www.ojosquenoven.org/

Μπορείτε επίσης να το δείτε στο youtube, με ελληνικούς υπότιτλους ενσωματωμένους: http://www.youtube.com/watch?v=5WOT81N1W00

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση – Διεθνείς Σχέσεις
Unión Sindical Libertaria – Relaciones Internacionales

Διάρκεια: 31:25

Έτος Παραγωγής: 2011

Γλώσσα: Ισπανικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: NT006

Εξαντας – Η αγελη των λευκων λυκων

hqdefaultΕξάντας – Η αγέλη των λευκών λύκων

Η άνοδος των Νεοναζί στην Ρωσία είναι κάτι παραπάνω από γεγονός! Στην Ρωσία υπάρχουν σήμερα οι περισσότεροι νεοναζί του κόσμου. Εξτρεμιστικές ιδέες περί φυλετικής καθαρότητας και εξολόθρευσης των μεταναστών, των ομοφυλοφίλων, των τοξικομανών και όλων «των άχρηστων ζιζανίων που μολύνουν τη Ρωσική Λευκή Φυλή», βρίσκουν εύφορο έδαφος σε ένα πληθυσμό του οποίου η εθνική περηφάνια πληγώθηκε στα χρόνια που ακολούθησαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. «Η Αγέλη των Λευκών Λύκων» είναι ένα ανατριχιαστικό ντοκιμαντέρ που καταγράφει την θανάσιμη δράση Ρώσων Σκίνχεντ, τις ιστορίες των αθώων θυμάτων τους και την τρομακτική απειλή που ξεπροβάλλει στο Βορρά της Ευρώπης.

http://www.exandasdocumentaries.com/documentaries/chronologically/2007-2008/110-the-pack-of-white-wolves

Διάρκεια: 63:00

Έτος Παραγωγής: 2008

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: Όχι

Α.Α: ΤΕ057