Category Archives: Ντοκιμαντερ

Προλετάριοι όλων των χωρών σφαχτείτε

proletarioi_sfaxteiteΠρολετάριοι όλων των χωρών σφαχτείτε

Η ταινία αναφέρεται στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ήταν ο πρώτος βιομηχανικού τύπου πόλεμος. Επίσης αναφέρεται στην προδοτική στάση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη και ιδιαίτερα του μεγαλύτερου κόμματος της, του γερμανικού SPD, που ταυτίστηκε με αυτό τον πόλεμο.

Σε μια εποχή που οι προσδοκίες για την κοινωνική επανάσταση ειδικά στην κεντρική Ευρώπη ήταν μεγάλες, τελικά επικράτησε ο εθνικισμός κι ο σοβινιστικός πατριωτισμός. Οι προλετάριοι παρασύρθηκαν σε αυτό τον όλεθρο και έγιναν κρέας για τα κανόνια του καπιταλισμού. «Γιατί είναι γλυκό κι ωραίο να πεθαίνεις για την πατρίδα»…


Διάρκεια: 65:00

Έτος Παραγωγής:

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι:

Κωδ.Καταχώρησης: NT202

Το δικαίωμα στην πόλη

Baner_Ntokimanter3_TelΤο δικαίωμα στην πόλη

Υπάρχει πολιτική του χώρου γιατί ο χώρος είναι πολιτικός

Ξεκινώντας απ” αυτόν τον αφορισμό του Λεφέβρ, θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε την εμπειρία που προκύπτει από ο, τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε κινήματα πόλης, ή ίσως ακόμα καλύτερα (και πάλι σύμφωνα με τον Λεφέβρ) Κίνημα για το Δικαίωμα στην Πόλη.

Αναφερόμαστε μ” αυτό τον όρο σε κινητοποιήσεις κατοίκων, που έχουν σαν αντικείμενο διεκδίκησης την ίδια την πόλη. Τον δομημένο και αδόμητο αστικό χώρο. Δηλαδή αναφερόμαστε σε πολιτικές ενέργειες που πολιτικοποιούν το χώρο.

Γιατί η πόλη δεν είναι ένας ουδέτερος και κενός χώρος, ένα παθητικό και αδρανές πεδίο, πάνω στο οποίο κυλάει η αστική ζωή.

Η πόλη είναι πρώτ” απ” όλα το κατεξοχήν πεδίο των κοινωνικών αγώνων στην εποχή της νεοτερικότητας. Πολύ περισσότερο όμως κι απ” αυτό, η ίδια η πόλη αποτελεί ένα από τα βασικά διακυβεύματα των κοινωνικών αγώνων. Η διαμόρφωση και η λειτουργία του αστικού χώρου καθορίζεται από τον ταξικό ανταγωνισμό και αντανακλά τα αποτελέσματά του.

Η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού πάνω στην πόλη εκδηλώθηκε με μια γενικευμένη αμφισβήτηση του δημόσιου χώρου. Τα κέντρα των πόλεων και των δήμων παίρνουν τα χαρακτηριστικά των εμπορικών – καταναλωτικών κέντρων, αποστειρωμένων και προφυλαγμένων από την παρουσία των ανέργων, της φτωχής νεολαίας ή των μεταναστών. Μετατρέπονται σε κέντρα οικονομικών δραστηριοτήτων και ανταλλαγών απ’ όπου απουσιάζει η πολιτική. Η πόλη δεν νοείται σαν δημόσιο αγαθό αλλά σαν εμπόρευμα. Ο δημόσιος χώρος δεν έχει πια χρηστική αξία αλλά ανταλλακτική. Πουλιέται, αγοράζεται και ξαναπουλιέται, καταστρέφεται και αναδομείται, με κριτήριο το κέρδος και όχι τη συλλογική χρήση του από τους κατοίκους.

Μ” αυτό τον τρόπο η πόλη κομματιάζεται σε ένα σύνολο από χώρους με διαφορετικές λειτουργίες, ανάλογα με το κέρδος που μπορούν να επιφέρουν και την αξία στην οποία μπορούν να πουληθούν.

Πρόκειται για αλλαγές που δεν επηρεάζουν μόνο την υλική επιφάνεια του αστικού χώρου, αλλά και τις κοινωνικές σχέσεις, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται να επαναπροσδιοριστεί το περιεχόμενο της έννοιας των πολιτικών δικαιωμάτων και της έννοιας του πολίτη. Στα κέντρα και στις πλατείες των σύγχρονων πόλεων, που μετατρέπονται σε εμπορικά κέντρα, ο πολίτης ταυτίζεται με τον πελάτη και τον καταναλωτή. Αυτός που έχει δικαίωμα χρήσης του δημόσιου χώρου, είναι αυτός που μπορεί να πληρώσει για να τον απολαύσει. Ενώ αντίθετα απαγορεύεται η είσοδος σε όσους και όσες δεν πληρούν τις ανάλογες εισοδηματικές προϋποθέσεις, σε όσους και όσες επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν με έναν διαφορετικό τρόπο τον δημόσιο χώρο (εκτός και αν εισέρχονται σε αυτόν ως κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι, για να εξυπηρετήσουν τους πελάτες-καταναλωτές).

Ένα σύστημα που στηρίζεται στον συνδυασμό της πλήρους ιδιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου και της ασφυκτικής αστυνόμευσης, αποβάλει όλους εκείνους που δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως πελάτες, τους εμποδίζει την πρόσβαση στους δημόσιους χώρους, δηλαδή τους χώρους στους οποίους κατεξοχήν μπορούν να συγκεντρωθούν οι μεγάλες αστικές μάζες για να δράσουν πολιτικά. Το δικαίωμα του να δρας πολιτικά αντικαθίσταται από την δυνατότητα να αγοράζεις και να καταναλώνεις. Τα πολιτικά δικαιώματα αντικαθίστανται από τα δικαιώματα του πελάτη. Έτσι η νεοφιλελεύθερη αμφισβήτηση του δημόσιου χώρου, ως χώρου ελεύθερης πρόσβασης και συνάθροισης για όλους τους κατοίκους, παράγει πολιτική. Το εμπορικό κέντρο αναδεικνύεται στο κατάλληλο πεδίο για την ανα-παραγωγή της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα. Μιας πολιτικής που θα μπορεί να διαμορφώνεται μακριά από κάθε επιρροή από τον κόσμο της εργασίας και την νεολαιίστικη αμφισβήτηση και θα λογοδοτεί άμεσα και απευθείας στα συμφέροντα των επιχειρηματιών και των εμπόρων. Αυτό είναι το πολιτικό όραμα της ελεύθερης αγοράς.

Όμως αυτό το πολιτικό όραμα για την πόλη παράγει αντιστάσεις. Η ουσία της πολιτικής δράσης των κινημάτων πόλης, δεν είναι απλώς οι προσπάθειες για βελτιώσεις στην υλική επιφάνεια του αστικού χώρου. Δεν αγωνίζονται μόνο για περισσότερους ελεύθερους και δημόσιους χώρους, αλλά αμφισβητούν έμπρακτα και με τρόπο δυναμικό το «δικαίωμα» του κράτους και των ιδιωτών καπιταλιστών να διαχειρίζονται το δημόσιο χώρο.

Μέσα από την δράση των κινημάτων πόλης αναδεικνύονται πολιτικές λογικές και πολιτικές πρακτικές αυτοδιαχείρισης των ελεύθερων χώρων από τους ίδιους τους κατοίκους. Μ” αυτό τον τρόπο οι «από κάτω» αναπτύσσουν λογικές και πρακτικές συλλογικής και δημοκρατικής διαχειρίσεις της πόλης.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ισχυρή παράδοση ανεξάρτητων κινημάτων πόλης.

Θα μπορούσαμε ίσως να εντοπίσουμε τις ρίζες των σύγχρονων κινημάτων πόλης, στην ορμητική εισβολή της ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, σε κάποιες κεντρικές πλατείες οι οποίες αναδείχθηκαν σε κέντρα κινηματικής συνάντησης και πολιτικής συζήτησης. Η πλατεία Εξαρχείων εξακολουθεί να διατηρεί αυτά τα χαρακτηριστικά. Επίσης στις καταλήψεις κτιρίων κατά την δεκαετία του ’80, που έγιναν κυρίως από τον αντιεξουσιαστικό χώρο.

Όμως τα σύγχρονα κινήματα πόλης εμφανίζονται στις αρχές της δεκαετίας του 2000 θέτοντας το πρόβλημα της δημιουργίας, της διαφύλαξης και της διαχείρισης του δημόσιου χώρου από τους κατοίκους.

Συνδέονται έτσι με την ανάκαμψη των κινημάτων και αντανακλούν τους προβληματισμούς του παγκόσμιου κινήματος. Κατά μία έννοια, είτε πρόκειται για τους Ζαπατίστας στη Τσιάπας, και την εξέγερση στην Οαχάκα, είτε για την κατάληψη και τη διαχείριση ενός πάρκου στο κέντρο της Αθήνας, υπάρχει ένας κοινός προβληματισμός: πώς μπορούμε να διοχετεύσουμε στην διαχείριση του αστικού χώρου, πολιτικές που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας και την κοινωνία.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη, έδωσε νέα ώθηση στα κινήματα πόλης. Πολύ περισσότερο, η διεκδίκηση του δικαιώματος στην πόλη αποτέλεσε μια από τις βασικές πτυχές της ίδιας της εξέγερσης. Η εξεγερμένη νεολαία εισέβαλε στα κέντρα των πόλεων και των δήμων, κατέλαβε δομημένους και αδόμητους χώρους και προσπάθησε να επαναπροσδιορίσει τις λειτουργίες τους και το περιεχόμενό τους, θέτοντάς τους στην υπηρεσία των αναγκών της εξέγερσης και του δημόσιου οφέλους. Πρόβαλε έναν δημοκρατικό τρόπο οργάνωσης και διαχείρισης του δημόσιου χώρου.

Έχουμε περιοριστεί για πρακτικούς λόγους στην παρουσίαση μερικών μόνο από τις καταλήψεις και τα κινήματα πόλης της Αθήνας και δεν αναφερόμαστε σε σημαντικές καταλήψεις που πραγματοποιούνται αυτή τη στιγμή σε άλλες πόλεις και κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Η επιλογή αυτή δεν προέκυψε από μία προσπάθεια ιεράρχησης και αξιολόγησης τους σε περισσότερο και λιγότερο σημαντικές. Κάθε τέτοιου τύπου ιεράρχηση θα ήταν αυθαίρετη και κυρίως αντίθετη στην ουσία του πολιτικού προβληματισμού που αναδεικνύεται μέσα από τη δράση και τη συζήτηση που διεξάγεται στα πλαίσια του Κινήματος για το Δικαίωμα στην Πόλη. Θα ήταν επίσης αντίθετη στους στόχους αυτού του ντοκιμαντέρ.

Παρουσιάζουμε κάποιες καταλήψεις και κινήματα, για τα οποία μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε άμεσα τη συνεργασία των αγωνιστών που δραστηριοποιούνται σ” αυτά. Παραλείψαμε άλλες ανάλογες προσπάθειες, εξίσου σημαντικές με αυτές που παρουσιάζουμε, για να μπορέσουμε να αναδείξουμε στα χρονικά όρια ενός ντοκιμαντέρ, τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού προβληματισμού του Κινήματος Δικαίωμα στην Πόλη.

Οι συνεντεύξεις που ακολουθούν προέρχονται από πέντε συλλογικότητες του Κινήματος για το Δικαίωμα στην Πόλη.

Την Επιτροπή Αγώνα Κατοίκων για να Γίνει το Κτήμα Ζωγράφου Κτήμα του Λαού, την κατάληψη της πλατείας Γαρδένιας στο Δήμο Ζωγράφο (Αυτοδιαχειριζόμενος Χώρος Πολιτισμού στην Πλατεία Γαρδένιας), την κατάληψη του Ελεύθερου Γαλαξία στη Νέα Σμύρνη, την κατάληψη του πάρκου Ναβαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια (Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναβαρίνου, Ζωοδόχου Πηγής, Χ. Τρικούπη) και την Κατάληψη της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης.

Οι περισσότερες από τις καταλήψεις και τα κινήματα που παρουσιάζουμε, προέκυψαν από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Μ” αυτή την έννοια πρόκειται για άμεσα ή έμμεσα αποτελέσματα αυτής της εμπειρίας, για κινηματικούς πειραματισμούς που αντανακλούν τη δυναμική και τις αντιφάσεις της ίδιας της εξέγερσης. Στις περιπτώσεις των παλιότερων καταλήψεων και κινημάτων πόλης, η εξέγερση του Δεκέμβρη εμπλούτισε τον πολιτικό προβληματισμό τους και τους έδωσε μεγαλύτερη δυναμική.

Ένα χρόνο μετά την εξέγερση, κάποιοι από αυτούς τους πειραματισμούς συνεχίζουν να αναπτύσσονται ενώ κάποιοι άλλοι έχουν -τουλάχιστον προς το παρόν- διακοπεί. Η σημασία όμως όλων τους παραμένει τεράστια για κάθε κίνημα που θα ξεσπά, για κάθε νέα προσπάθεια απελευθέρωσης του χώρου από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, για κάθε νέα προσπάθεια παραγωγής ενός δημόσιου χώρου επί του οποίου επιχειρείται να πραγματωθεί το εγχείρημα της ελευθερίας.


Διάρκεια: 75:20

Έτος Παραγωγής: 2009

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: en

Κωδ.Καταχώρησης: NT201


Το χρονικό της δικτατορίας 1967-1974

to_xroniko_ths_diktatoriasΤο χρονικό της δικτατορίας 1967-1974

Το 37λεπτο ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Παντελή Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974». ταινία, η οποία περιέχει πολύτιμο αρχειακό υλικό· από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών.

«Σε αυτό το φιλμ υπάρχει ό,τι καταφέραμε εμείς που μείναμε στον τόπο» είπε ο σκηνοθέτης, ο οποίος θυμήθηκε ότι την ώρα του πραξικοπήματος του 1967 ο ίδιος συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Κιέριον» του Δήμου Θέου. «Συμμετείχαν όλοι» είπε συγκινημένος. O Αγγελόπουλος, η Μαρκετάκη, ο Φέρρης, ο Βαλτινός. Ήταν μια ταινία όμως που άρχισε να φθίνει,γιατί άλλους τους συνελάμβαναν και άλλοι φεύγανε».

Σιγά σιγά άρχισε να καταγράφει ό,τι μπορούσε με μια κάμερα Super 8. Φυλακές του Μπογιατίου, κάποια στρατοδικεία… Αργότερα το υλικό έφθασε στο Παρίσι, όπου ο Κώστας Γαβράς το είδε μαζί με τον Κρις Μαρκέρ. Αμέσως βοήθησαν τον Βούλγαρη, στέλνοντάς του μια μηχανή 16 mm και φιλμ. Έτσι συνεχίστηκε η κινηματογράφηση. Η κηδεία του Πέτρουλα, οι φυλακές της Ακροναυπλίας, η πορεία της Ειρήνης. « Στη Δικτατορία, από ένστικτο, φανταζόμασταν ότι κάτι θα συμβεί στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου», ανέφερε ο σκηνοθέτης, «αλλά κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μαζεύονταν 500.000 άνθρωποι. Ήταν ένας τρόπος για να φανεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που δεν αντιδρά». Όλα αυτά όμως γίνονταν κρυφά. Έπρεπε να έχεις ειδική άδεια για να κυκλοφορείς με κάμερα στους δρόμους της Αθήνας. «Ήταν μια εποχή συντροφικότητας, το ξεκίνημα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, μια εποχή που τη θυμάμαι σε ένα κλίμα φοβίας και ανασφάλειας,αλλά ταυτόχρονα και βαθιάς ανθρωπιάς. Άρα, είναι ένα χρήσιμο υλικό. Για να ξαναθυμηθούμε εμείς και για να μάθουν οι νέοι».

Δεν έλειψαν οι δυσκολίες και τα κυνηγητά. Αλλά αυτό δεν πείραζε γιατί «καταγράψαμε σημαντικά πράγματα από ταράτσα σε ταράτσα, όπως τα γεγονότα στη Νομική. Ίσως η ποιότητα να μην είναι πάρα πολύ καλή,όμως το γεγονός που καταγράφεις είναι» συμπλήρωσε στο τέλος της παρουσίασης ο Νίκος Καβουκίδης.


Διάρκεια: 36:51

Έτος Παραγωγής:

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: Όχι

Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ200

 

Πρόσφυγες – ένα ταξίδι απελπισίας

Η Ακρόπολη της Ευρώπης -La Citadelle EuropeΠρόσφυγες – ένα ταξίδι απελπισίας

Ο Jonas και ο Roland, 25 χρονών , φοιτητές απο το Μπενίν αποφάσισαν να αναζητήσουν εργασία στην Ευρώπη. Με € 150 σε μια κάλτσα και τους σάκους στις πλάτες τους, έθεσαν ως στόχο να διασχίσουν την ήπειρο, με βαριά καρδιά αφήνουν τις οικογένειές τους, αλλά  και με ζωντανό ενθουσιασμό για το ταξίδι  Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το όνειρό τους μετατρέπεται σε εφιάλτη, και η Ευρώπη είναι ακόμη πολύ μακριά. Η ταινία καταγγέλλει το σκανδαλώδη σύστημα “λαθρέμπορων”., όπου και η αστυνομία συμμετέχει στην εκμετάλλευση της δεινής θέσης αυτών των ανθρώπων.


Διάρκεια: 60:00

Έτος Παραγωγής: 2004

Γλώσσα: Γαλλικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: NT199

Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης

neonazi_to-olokautoma-tes-mnemesΝεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης

Στο«Ολοκαύτωμα της Μνήμης» οι επιζώντες των ναζιστικών θηριωδιών σε Καλάβρυτα, Δίστομο και Χορτιάτη αλλά και Εβραίοι της Θεσσαλονίκης που οδηγήθηκαν στο Άουσβιτς περιγράφουν τα όσα έζησαν, οι μαθητές του Λυκείου του Διστόμου «εκθέτουν» τα ΜΜΕ που εξέθεσαν το χωριό τους παρουσιάζοντας το εσφαλμένα να έχει ψηφίσει τους πολιτικούς απογόνους των δολοφόνων των συγγενών τους και ο γιος του διαβόητου Ξενοφώντα Γιοσμά, μέλος της Χρυσής Αυγής σήμερα υποστηρίζει ότι ο Χίτλερ «αναγκάστηκε να κάνει τον πόλεμο» και άλλα πολλά που αποδεικνύουν τη στενή σχέση της Χρυσής Αυγής με τον ναζισμό…

Μια μέρα μετά τις εκλογές του 2012, η είδηση κάνει τον γύρο των τηλεοπτικών σταθμών: η Χρυσή Αυγή  έλαβε 1.000 ψήφους στα μαρτυρικά Καλάβρυτα και Δίστομο. Δυο πόλεις που σημαδεύτηκαν από τη ναζιστική θηριωδία, παρουσιάζονται να νομιμοποιούν με την ψήφο τους, τους «πολιτικούς απογόνους» των δολοφόνων τους, σύμφωνα με τα ΜΜΕ. Τις αμέσως επόμενες μέρες, στην ερώτηση αν είναι νεοναζί και σχετίζονται με τον Χίτλερ, οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής απαντούν:  «οι δημότες στα Καλάβρυτα και το Δίστομο απάντησαν ήδη, με την ψήφο τους». Η ιστορική μνήμη έχει εξασθενίσει ή πρόκειται για μια κατασκευασμένη είδηση;

Η απάντηση βρίσκεται στο Λύκειο Διστόμου, όπου οι μαθητές του παρακολουθούν ένα ντοκιμαντέρ για τα ναζιστικά εγκλήματα  στα Καλάβρυτα, στον Χορτιάτη και στο Άουσβιτς. Η συζήτηση που ακολουθεί γρήγορα επεκτείνεται, σε θέματα όπως η αντίσταση στην γερμανική κατοχή. Μήπως έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι αν οι αντάρτες δεν προκαλούσαν με την δράση τους, τους Γερμανούς,  δεν θα υπήρχαν και Ολοκαυτώματα;

Αυτή την τελευταία άποψη υποστηρίζει ο γιος ενός διαβόητου Έλληνα δωσίλογου. Ο πατέρας, υπουργός Προπαγάνδας στην κυβέρνηση Τσιρονίκου – την τελευταία φιλοναζιστική κυβέρνηση φάντασμα – το έσκασε το 1944 συνοδεύοντας τα γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν. Ο γιος ήταν υποψήφιος του ΛΑΟΣ στις εκλογές και τώρα προσχώρησε στην Χρυσή Αυγή.

Πίσω στο Λύκειο του Διστόμου, οι μαθητές έρχονται αντιμέτωποι με μια ιστορική αλήθεια: δεν υπήρξαν μόνο Έλληνες θύματα, αλλά και Έλληνες που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Από το ντοκιμαντέρ που παρακολουθούν, μαθαίνουν ότι τα Τάγματα Ασφαλείας και όχι οι Γερμανοί, έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην σφαγή στο Χορτιάτη και συμμετείχαν στη σφαγή στην ίδια την πόλη τους.

Μπορεί να προχωρήσει προς τα μπρος, μια χώρα που δεν γνωρίζει το παρελθόν της;

Ένα ντοκιμαντέρ μέσα στο ντοκιμαντέρ, για τη μνήμη και τη λήθη.


Διάρκεια: 92:05

Έτος Παραγωγής: 2015

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: Όχι

Κωδ.Καταχώρησης: NT198

Tα κενά της συλλογικής μνήμης: οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης

by_standing_standing_byTα κενά της συλλογικής μνήμης: οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης

“Τα κενά της συλλογικής μνήμης” (2012) αποτελεί μία ανεξάρτητη παραγωγή για το ολοκαύτωμα της ελλάδας και πιο συγκεκριμένα για την καταστροφή της αρχαιότερη κοινότητας στη θεσσαλονίκη.

Η ιστορική μνήμη και η καταστροφή της, το συλλογικό τραύμα και η κατασκευή της επίσημης εκδοχής των γεγονότων όπως και τα κλασσικά στερεότυπα και οι προκαταλήψεις είναι κάποια από τα θέματα που παρουσιάζονται στο ντοκιμαντερ.

Πέρα από προσωπικές μαρτυρίες, υπάρχουν συνεντεύξεις διάσημων ιστορικών όπως:

  • Rena Molho
  • Steven B. Bowman
  • Kathryn E. Fleming
  • Στράτος Δορδανας
  • Μαρία Καβάλα
  • Πάρης Παπαμίχος-Χρονάκης

Διάρκεια: 72:25

Έτος Παραγωγής: 2012

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: en

Κωδ.Καταχώρησης: NT196

Συλλογικά Όνειρα

Sueños-ColectivosΣυλλογικά Όνειρα

Ντοκιμαντέρ για την κολεκτιβίστικη εμπειρία στην ‘Ανω Αραγονία.

Τον ιούλιο του 1936 πολλά χωριά  της δημοκρατική Ισπανίας, και σε μεγάλο τμήμα της Άνω Αραγονίας, επέλεξαν μπρος στην επικείμενη συγκομιδή, την συλλογική και από κοινού εργασία εν μέσω εμφυλίου πολέμου.

Οι προσωπικές ιστορίες του Χοσε Μάρτιν, της Μαρίας και των λοιπών γειτόνων εκείνων των μικρών χωριών της “βαθιάς “Αραγονίας” έχουν την αξία εκείνη, της αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο εκείνων που έζησαν και βίωσαν τη δημιουργία και εξέλιξη των κολλεκτίβων σε καιρό πολέμου, τις κακουχίες, τα προβλήματα και το ξεπέρασμά τους, μέχρι τη τελική τους διάλυση – από τις φασιστικές και δημοκρατικές δυνάμεις- με την εκτέλεση και φυλακιση πολλών ενεργών μελών τους.

Οι Χοσέ Μάρτιν, η Μαρία και οι λοιποί γείτονες διατηρούν το βλέμμα στραμένο σε εκείνο το άγνωστο σε πολλούς παρελθόν μας, γνωρίζοντας ότι υπήρξαν συμμέτοχοι σε μια ριζική κοινωνική αλλαγή βιώνοντας την πιθανότητα να αλλάξουν την πραγματικότητα, την πιθανότητα να είναι ελεύθεροι γιατί έτσι απλά το αποφάσισαν για τους εαυτούς τους και για τους υπόλοιπους.

Υποτιτλισμός και επιμέλεια από συμμετέχοντες στο εγχείρημα αυτομόρφωσης της Κατάληψης Σινιάλο.

Διάρκεια: 104:37

Έτος Παραγωγής: 2011

Γλώσσα: Ισπανικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: NT195

Σαν πέτρινα λιοντάρια στην μπασιά της νύχτας

BETO-RUINES-et-mer-805x450Σαν πέτρινα λιοντάρια στην μπασιά της νύχτας

Η ταινία του  ελβετού ντοκιμαντερίστα Ολιβιέ Ζισουά,«Σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας» (2012) είναι ένα ελεγειακό κινηματογραφικό δοκίμιο που επιχειρεί να ζωντανέψει τις μνήμες εξορίας της Μακρονήσου, σκηνοθετώντας έναν λογοτεχνικό «Ψυχρό Πόλεμο» ανάμεσα στα ποιητικά γραπτά εξόριστων ποιητών, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Τάσος Λειβαδίτης και ο Μενέλαος Λουντέμης.

Τα ποιήματα αυτά αποτελούν ένα χρονικό, κάποιες φορές καθημερινό, αλλά κυρίως ελλειπτικό, της ζωής των πολιτικών κρατουμένων στο νησί.

Από το 1947 ως και το 1951, περισσότεροι από 80.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά ελληνικής καταγωγής εκτοπίστηκαν στη Μακρόνησο, σε στρατόπεδα αναμόρφωσης που δημιουργήθηκαν για να «καταπολεμήσουν την επέκταση του Κομμουνισμού». Ανάμεσα στους εξόριστους αυτούς βρίσκονταν πολλοί συγγραφείς και ποιητές, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Τάσος Λειβαδίτης.

Παρά τις στερήσεις και τα βασανιστήρια, κατάφεραν να γράψουν ποιήματα στα οποία περιγράφουν τον αγώνα για επιβίωση μέσα σε αυτό το σύμπαν εγκλεισμού. Τα κείμενα αυτά, εκ των οποίων κάποια θάφτηκαν στα στρατόπεδα, βρέθηκαν αργότερα.

Η ταινία αναμιγνύει τα ποιητικά αυτά γραπτά με τις ομιλίες «αναμορφωτικής» προπαγάνδας που μεταδίδονταν ακατάπαυστα από τα μεγάφωνα των στρατοπέδων. Αργά πλάνα τράβελινγκ μας οδηγούν σε ένα υπνωτικό ταξίδι μέσα στα ερείπια των στρατιωτικών εγκαταστάσεων, ενώ προσκρούουν σε φωτογραφικά αρχεία. Ένα κινηματογραφικό δοκίμιο που ζωντανεύει τη μνήμη ξεχασμένων ερειπίων και μιας μάχης που χάθηκε. Με την προσδοκία πως η ταινία θα μπορέσει να συνεισφέρει στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, οι δημιουργοί ενθαρρύνουν κάθε ενδιαφερόμενο να οργανώσει μη εμπορικές δημόσιες ή ιδιωτικές προβολές, με τη βοήθεια και του συνοδευτικού υλικού που διατίθεται στον ιστοτόπο της ταινίας, αλλά και με τη βοήθεια του παράλληλου ενημερωτικού ιστοτόπου www.makronissos.net

Διάρκεια: 55:19

Έτος Παραγωγής: 2012

Γλώσσα: Γαλλικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: NT194

Φασισμός Α.Ε

fascism_incΦασισμός Α.Ε

Οι δημιουργοί του Debtocracy και του Catastroika επιστρέφουν με ένα νέο ντοκιμαντέρ.

Θέλουμε να σας διηγηθούμε μικρές, άγνωστες ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του φασισμού και τις διασυνδέσεις του με τα οικονομικά συμφέροντα κάθε εποχής. Θα ταξιδέψουμε από την Ιταλία του Μουσολίνι, στην Ελλάδα της κατοχής, του εμφυλίου και της δικτατορίας και από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ στο σήμερα. Το νέο ντοκιμαντέρ θα συνεχίσει στα βήματα του Debtocracy και του Catastroika, όπου περιγράψαμε τα αίτια της κρίσης χρέους, τις επιπτώσεις του μνημονίου, την κατάλυση της δημοκρατίας και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας.

Το ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε φιλοδοξεί να εμπνευστεί και να εμπνεύσει τα αντιφασιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης και ταυτόχρονα να συνεχίσει ένα από τα μεγαλύτερα πειράματα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας. Για άλλη μια φορά απορρίπτουμε κάθε χρηματοδότηση από κόμματα και εταιρείες και ανακοινώνουμε ότι το ντοκιμαντέρ θα κυκλοφορήσει ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς χρήσης και αναμετάδοσης.

Διάρκεια: 83:41

Έτος Παραγωγής: 2014

Γλώσσα: Ελληνικά-‘Αλλες

Υπότιτλοι: Ελληνικά

Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ193

Debtocracy

debticacyDebtocracy

Ως Debtocracy (Χρεοκρατία) εννοείται ντοκιμαντέρ του 2011 των Κατερίνας Κιτίδη και Άρη Χατζηστεφάνου. Το ντοκιμαντέρ εστιάζει σε δύο σημεία: τις αιτίες της ελληνική οικονομική κρίση του 2010 και στις πιθανές μελλοντικές λύσεις που θα μπορούσαν να δοθούν στο πρόβλημα και οι οποίες δεν εξετάζονται από τη διακυβέρνηση του κράτους.

Το ντοκιμαντέρ διανεμήθηκε υπό την άδεια Creative Commons BY-SA 3.0 license από τις 6 Απριλίου 2011, και οι παραγωγοί αναφέρεται ότι δεν ενδιαφέρονται για οποιουδήποτε είδους εμπορική εκμετάλλευση του εγχειρήματος

Διάρκεια: 73:11

Έτος Παραγωγής: 2011

Γλώσσα: Ελληνικά-‘Αλλες

Υπότιτλοι: Ελληνικά

Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ192