Moro no Brasil
¨Ένα μουσικό ταξίδι στην καρδιά της μεγαλύτερης χώρας της λατινικής αμερικής. Οι κουλτούρες όλως των λαών που βρεθηκαν σε αυτή τη χώρα φτοιάχνουν ένα μείγμα από πλήθος μουσικών όπως Forró, Frevo, Embolada, Samba… Για να γυρίσει το ντοκιμαντερ ο Φινλανδός σκηνοθέτηςMika Kaurismäki διένυσε 4,000 χλμ, περνώντας από 3 διαφορετικές επαρχίες της ΒΔ Βραζιλίας, μιλώντας με περισσότερους απο 30 μουσικούς. Continue reading Moro no Brasil
Diego
Η επανάσταση και η ορχήστρα
1917. Ενώ ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται, ξεσπάει η Επανάσταση στη Ρωσία. Η Συμφωνική Ορχήστρα της Μόσχας δίνει τον τόνο – τη μορφή και το περιεχόμενο που θα έπρεπε να πάρει αυτή η Επανάσταση.
Η επανάσταση σαν κοινωνικό φαινόμενο είναι ο αναπλαστής νέων αξιών. Παράλληλα, είναι και δημιουργός νέων καταστάσεων μέσα από τα ερείπια του παλιού κόσμου. Η μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Εκτός των άλλων και στον πολιτισμό. Τουλάχιστον μέχρι το 1923 -1925 σε όλους τους τομείς της τέχνης και της αρχιτεκτονικής δημιουργήθηκαν πρωτοποριακά παραδείγματα. Η επαναστατημένη ορχήστρα της Μόσχας το 1918, καταργεί το μαέστρο και αυτοδιευθύνονται τα μέλη της ορχήστρας, δηλ οι ίδιοι οι μουσικοί. Αυτό δε σήμαινε ότι αρνιόντουσαν το συνθέτη – μουσουργό – δημιουργό. Στις πρόβες τους δέχονταν το συνθέτη να τους μιλήσει για το ύφος που θα ήθελε να εκτελεστεί το έργο του. Όλες οι αποφάσεις αλλά και οι διορθώσεις για τυχόν λάθη παίρνονταν στη συνελευση της ορχήστρας. Αυτή η ορχήστρα, λοιπόν, που κατάργησε το διευθυντή και αυτοδιευθυνότανε, καταργήθηκε το 1924 με διάταγμα!
Αυτή η ορχήστρα είναι μία ελάσσων υπόθεση μέσα στα γενικότερα επαναστατικά ζητήματα στη Ρωσία εκείνης της περιόδου. Όμως ο συμβολισμός της είχε μεγάλη σημασία αφού οι απολογητές της κυριαρχίας και της ιεραρχίας μέχρι σήμερα, ένα από τα επιχειρήματα που θέτουν είναι το εξής: Όπως δε μπορεί να υπάρξει ορχήστρα χωρίς μαέστρο, έτσι και δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρίς αρχηγό (μαέστρο). Κι όμως υπήρξε η ορχήστα χωρίς διευθυντή και λειτούργησε αυτοδιευθυνόμενη για τρία χρόνια θαυμάσια. Και αφού υπήρξε, μπορεί να ξαναυπάρξει! Continue reading Η Επανασταση και η Ορχηστρα
Περί της σύγχρονης δουλείας…
«Η κάθε αλήθεια περνάει μέσα από τρία στάδια.
Κατ’αρχήν γελοιοποιείται.
Στη συνέχεια αντικρούεται άγρια
Και τέλος, γίνεται αποδεκτή ως αυταπόδεικτη.»
Schopenhauer
Το «περί της σύγχρονη δουλείας» είναι βιβλίο και ντοκιμαντέρ διάρκειας 52 λεπτών. Το βιβλίο (με το συνοδευόμενο DVD) είναι διαθέσιμο χωρίς αντίτιμο σε συγκεκριμένους επιλεγμένους διανομείς στη Γαλλία και τη Λατινική Αμερική. Γράφτηκε στη Τζαμάικα τον Οκτώβριο του 2007 και το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε στην Κολομβία το Μάιο του 2009. Είναι διαθέσιμο στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, ρουμάνικα, πορτογαλικά, και στα ιταλικά (σ.σ. πλέον και σε περισσότερες γλώσσες). Το υλικό του φιλμ προέρχεται κυρίως από εμπορικές ταινίες και ντοκιμαντέρ.
Ο κεντρικός σκοπός αυτού του φιλμ είναι να αποκαλύψει τη συνθήκη του σημερινού ανθρώπου ως σύγχρονου δούλου μέσα στο πλαίσιο του ολοκληρωτικού εμπορευματικού συστήματος, καθώς και να παρουσιάσει τις διάφορες μορφές περιπλοκής που αποκρύπτουν τη δουλική του αυτή συνθήκη, Με αυτό τον τρόπο αποσκοπεί στο να επιτεθεί μετωπικά στο παγκόσμιο σύστημα οργάνωσης.
Στο πεδίο του παγκοσμίου εμφυλίου πολέμου, η γλώσσα συχνά χρησιμοποιείται ως όπλο. Η πραγματική φύση των πραγμάτων σκοπίμως αλλοιώνεται μέσω της κακής χρήσης της γλώσσας. Λέξεις χρησιμοποιούνται για την αλλοίωση νοημάτων. Πρέπει να αποκαλούμαι τα πράγματα με το όνομά τους και να αποκαλύψουμε την απάτη, να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Η αποκαλούμενη Φιλελεύθερη Δημοκρατία είναι ένας μύθος. Ο κυρίαρχος κόσμος δεν είναι ούτε δημοκρατικός, ούτε φιλελεύθερος. Πρέπει ο μύθος αυτός να επιδιορθωθεί και να αντικατασταθεί με την πραγματική του απεικόνιση ως ένα Ολοκληρωτικό Εμπορευματικό Σύστημα. Πρέπει να προπαγανδίσουμε αυτή την αντικατάσταση με στόχο την αφύπνιση του κόσμου και την κατανόηση της πραγματικής συνθήκης που ζει.
Πολλοί ελπίζουν στο να βρουν έτοιμες λύσεις και απαντήσεις στο «Πώς να κάνετε μία επανάσταση;». Ο σκοπός του φιλμ δεν είναι αυτός πάντως. Σκοπός του είναι να ασκήσει μία ακριβής κριτική της κοινωνίας που πρέπει να αντιπαλέψούμε. Το φιλμ αυτό είναι πάνω από όλα ένα στρατευμένο εργαλείο που αποσκοπεί στο να εμπνεύσει όσο το δυνατόν περισσότερους στο να αυτοαμφισβητηθούν και να εξαπλώσουν την κριτική αυτή εκεί που δεν είχε προηγουμένως πρόσβαση. Δεν υπάρχει η ανάγκη για κάποιον γκουρού για να μας πει τι να κάνουμε. Η ελευθερία της δράσης πρέπει να είναι βασική μας αρχή. Αυτοί που επιθυμούν να παραμείνουν σκλάβοι περιμένοντας το μεσσία ή τον αρχηγό που θα ακολουθήσουν κατά γράμμα έχουν ήδη παραιτηθεί από την ελευθερία τους. Έχουμε δει αυτό το σενάριο και αυτούς τους μεσσίες καθ’όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Αυτούς που επέλεξαν να ενσαρκώσουν την επαναστατική πρωτοπορία και να οδηγήσουν το προλεταριάτο στην απελευθέρωσή του. Τα εφιαλτικά αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους…
Ακόμα περισσότερο, καταδικάζουμε κάθε θρησκεία, καθώς γεννάνε τις ψευδαισθήσεις που μας οδηγούν στο να αποδεχόμαστε την τραγική μας κατάσταση, και γιατί ψεύδονται και μπουρδολογούν σχεδόν για τα πάντα. Ωστόσο καταδικάζουμε εξίσου, τη στιγματοποίηση οποιαδήποτε θρησκείας ειδικότερα. Αυτοί που συντάσσονται με τις ιδέες περί της σιωνιστικής συνωμοσίας ή του ισλαμικού κινδύνου, δεν είναι παρά ηλίθιοι που μπερδεύουν την ριζοσπαστική κριτική με το μίσος και την περιφρόνηση. Το μόνο που παράγουν είναι κοπριά. Αν κάποιοι από αυτούς αυτοαποκαλούνται επαναστάτες, είναι μάλλον στο πνεύμα των «εθνικιστικών επαναστάσεων» του ’30 και του ’40 και όχι στο πνεύμα της απελευθερωτικής επανάστασης που μας εμπνέει. Η ανάγκη για αποδιοπομπαίους τράγους είναι όσο παλιά είναι και η ίδια η ανθρωπότης, και είναι το προϊόν των απογοητεύσεων αυτών που ψάχνουν εύκολες απαντήσεις στο κακό αυτού που μας πλήττει. Δεν μπορεί να υπάρχει ασάφεια ως προς τη φύση του αγώνα μας. Τασσόμαστε υπέρ της χειραφέτησης όλων των ανθρώπων, χωρίς καμία μορφή διάκρισης. Όλοι-ες για όλους-ες είναι η ουσία της επαναστατικής επιλογής την οποία και ακολουθούμε.
Οι πηγές που ενέπνευσαν το έργο μου αλλά και τη ζωή μου γενικότερα είναι φανερές μέσα στο φιλμ: ο Διογένης ο κυνικός, ο Ετιέν ντε Λα Μποεσί (Étienne de La Boétie), ο Karl Marx και ο Guy Debord. Δεν το κρύβω, ούτε έχω σκοπό να προσποιηθώ ότι ανακάλυψα τον τροχό. Όσοι βρίσκουν το έργο αυτό ελλιπές ή επαναστατικά ανεπαρκές ή αντίθετα υπερβολικά ριζοσπαστικό ή και απαισιόδοξο δεν έχουν παρά να αναδείξουν τη δική τους ματιά στο κόσμο στον οποίο ζούμε. Όσο πιο πολλοί είμαστε στο να διαχύσουμε τέτοιες ιδέες τόσο πιο πιθανό είναι να επέλθει μία σημαντική αλλαγή.
Η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση απέδειξαν την προφανή αποτυχία του ολοκληρωτικού εμπορευματικού συστήματος. Μια πλευρά έχει εκτεθεί. Μια πόρτα έχει ανοίξει. Ήρθε η στιγμή που πρέπει να εκμεταλλευτούμε το πλεονέκτημα, στρατηγικά και χωρίς φόβο. Πρέπει ωστόσο να δράσουμε γρήγορα. Οι μηχανισμοί της κυριαρχίας, έχοντας επίγνωση της ριζοσπαστικοποίησης της διαφωνίας, ετοιμάζουν ένα ασύγκριτο προληπτικό χτύπημα που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί. Η κρισιμότητα της στιγμής απαιτεί, ενότητα πέρα από τις όποιες διαφορές. Αυτά που μας ενώνουν είναι παραπάνω από αυτά που μας χωρίζουν. Είναι πάντα εύκολο να κριτικάρουμε τους οργανισμούς, τις συλλογικότητες ή τα άτομα που διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία της κοινωνικής επανάστασης. Στην πραγματικότητα όμως, αυτή η κριτική οδηγεί σε μία παράλυση, που τείνει να δημιουργήσει την πίστη ότι τίποτα δεν είναι εφικτό. Δεν πρέπει ούτε να υποτιμάμε τον εχθρό, ούτε να πολεμάμε λάθος εχθρούς. Ο παραδοσιακός εμφύλιος του επαναστατικού χώρου πρέπει να δώσει τη σειρά του στη συλλογική δράση όλων των δυνάμεων. Αμφισβητείτε τα πάντα, ακόμα και την ίδια την αμφισβήτηση.
Το κείμενο και η ταινία είναι δημοσίως διαθέσιμα για αντιγραφή, διάθεση και προβολή. Δεν εμπεριέχουν κανένα αντίτιμο και σε καμία περίπτωση δεν είναι προς πώληση ή διαφήμιση. Θα ήταν εντελώς αντιφατικό να διατίθεται προς πώληση ένα προϊόν το οποίο στην ουσία κριτικάρει την εμπορευματοποίηση των πάντων. Η μάχη εναντίον της προσωπικής ιδιοκτησίας, πνευματικής ή άλλη, είναι το δυνατό μας όπλο απέναντι στην απανταχού κυριαρχία. Μία δύναμη που μπορεί να καταφέρει ένα γρήγορο και αποφασιστικό χτύπημα.
Η ταινία, η οποία διανέμεται πέρα από όλα τα εμπορικά και νομικά δίκτυα, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη βοήθεια όσων βοήθησαν στην οργάνωση της προβολής και διανομής της. Δεν μας ανήκει. Ανήκει σε όσους-ες επιθυμούν να την εντάξουν στη φωτιά της μάχης.
Jean-François Brient και Victor León Fuentes
Περισσότερες πληροφορίες: http://delaservitudemoderne.org
Το torrent περιέχει τρία αρχεία:
1) Το αρχείο της ταινίας
2) Ελληνικούς υπότιτλους (.srt)
3) Το έντυπο που μοιράστηκε κατά την παρουσίαση του στην Κατάληψη στο Μπίνειο (Φεβρουάριος 2014) Continue reading Περι της συγχρονης δουλειας…
Μπολιβαριανή Βενεζουέλα: Λαός και Αγώνας στον 4ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρόκειται για ένα 76λεπτο ντοκιμαντέρ, παραγωγή της ανεξάρτητης βενεζολάνικης ομάδας Calle y Media, που αναλύει την Μπολιβαριανή Επανάσταση στην Βενεζουέλα σαν μέρος του παγκόσμιου κινήματος κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Η ταινία επιδεικνύει την εξέλιξη του λαϊκού κινήματος της Βενεζουέλας από την εξέγερση “Caracazo” το 1989 μέχρι τις μαζικές κινητοποιήσεις που διέσωσαν τον επαναστατικό πρόεδρο Ούγο Τσάβες, μόλις 48 ώρες μετά την απόπειρα ενός βορειοαμερικάνικου τύπου στρατιωτικού πραξικοπήματος. Το βασικό ζήτημα που διαπραγματεύεται είναι πως η Μπολιβαριανή Επανάσταση, χάρη στην απίστευτη δυναμική των λαϊκών δικτύων της χώρας, ειναι μια επανάσταση που ξεπερνά τα σύνορα της Βενεζουέλας και συνεισφέρει με συγκεκριμένες εναλλακτικές στον αγώνα κατά του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Continue reading Μπολιβαριανη Βενεζουελα: Λαος και Αγωνας στον 4ο Παγκοσμιο Πολεμο.
Tlatelolco, the Key Factors of the Massacre
H σφαγή στην πλατεία των Τριών Πολιτισμών λίγες μέρες πριν την έναρξη των ολυμπιακών αγώνων του 1968, στην Πόλη του Μεξικό.
“…Η αναταραχή πυροδοτήθηκε το καλοκαίρι του 1968, εξαιτίας της βίαιης επέμβασης των δυνάμεων ασφαλείας στους χώρους του πανεπιστημίου. H ένταση κλιμακώθηκε προς το τέλος του καλοκαιριού και το Σεπτέμβριο μέσα από μεγάλες διαδηλώσεις. Τα αιτήματα των διαδηλωτών διευρύνθηκαν από την αρχική καταδίκη της κρατικής βίας σε μια σειρά αιτημάτων που αφορούσαν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, τα χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος, αλλά και την εναντίωση στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αναδείξει μέσω των ολυμπιακών αγώνων μια εικόνα για το Μεξικό, η οποία δεν ανταποκρινόταν στην πραγματική κατάσταση της χώρας. Πραγματικά, οι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις λίγες μόνο εβδομάδες πριν την έναρξη των Αγώνων (5-27 Οκτωβρίου), δηλαδή παρουσία πολυάριθμων δημοσιογράφων, φαίνονταν να μεταδίδουν μια διαφορετική εικόνα για το Μεξικό από εκείνη που επιθυμούσε η κυβέρνηση.
Ο τερματισμός των διαδηλώσεων “επιτεύχθηκε” στις 2 Οκτωβρίου, τρεις μόνο ημέρες πριν την έναρξη των Αγώνων, με την ένοπλη επέμβαση των δυνάμεων ασφαλείας για τη διάλυση της διαδήλωσης εκείνης της ημέρας. Επρόκειτο για επιχείρηση στην οποία χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και ελικόπτερα. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 300 διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους, εκατοντάδες τραυματίστηκαν και αρκετές χιλιάδες συνελήφθησαν. Η σφαγή στην πλατεία των Τριών Πολιτισμών ή η σφαγή στην Tlatelolco, όπως έμεινε γνωστό το περιστατικό αυτό, διήρκεσε τέσσερις περίπου ώρες. Η βιαιότητα της επέμβασης, μάρτυρας της οποίας υπήρξε η πλειονότητα των απεσταλμένων Τύπου στην πόλη του Μεξικού στιγμάτισε τους Αγώνες και τη μεξικανική κυβέρνηση. Μάλιστα, σε έκτακτη σύνοδο της ΔΟΕ που πραγματοποιήθηκε την επομένη, η πρόταση για ματαίωση των Αγώνων απορρίφθηκε με διαφορά μόλις μιας ψήφου…” Continue reading Tlatelolco, the Key Factors of the Massacre
Catastroika
Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.
Ήταν αρχές του 1989 όταν ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρουπνίκ κάθισε μπροστά στον υπολογιστή του προκειμένου να ετοιμάσει μια έκθεση για την πορεία των τελευταίων οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Και ο όρος που σκαρφίστηκε για να περιγράψει τον επιθανάτιο ρόγχο μιας αυτοκρατορίας άκουγε τότε στο όνομα Καταστρόικα. Στα χρόνια του προέδρου Γιέλτσιν, όταν η Ρωσία πραγματοποιούσε ίσως το μεγαλύτερο και πιο αποτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δημοσιογράφοι του Γκάρντιαν έδωσαν άλλο νόημα στον όρο του Ρουπνίκ. Η καταστρόικα έγινε συνώνυμο της ολοκληρωτικής διάλυσης μιας χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της. Μονάδα μέτρησης της Καταστρόικα ήταν πλέον η ανεργία, η κοινωνική εξαθλίωση, η μείωση του προσδόκιμου ζωής αλλά και η δημιουργία μιας νέας κάστας ολιγαρχών που αναλαμβάνει την εξουσία της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα η αντίστοιχη επιχείρηση μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στην ενοποιημένη Γερμανία, που σήμερα παρουσιάζεται ως πρότυπο για την Ελλάδα, δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους και ορισμένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην ευρωπαϊκή ιστορία.
Αυτή ακριβώς η καταστρόικα έρχεται τώρα και στην Ελλάδα, την «τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης», όπως αρέσκονται να την χαρακτηρίζουν οι βουλευτές και οι υπουργοί της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης. Είναι η λογική συνέπεια και συνέχεια της «χρεοκρατίας» και ως εκ τούτου η λογική συνέχεια του πρώτου μας ντοκιμαντέρ που αναζητούσε τις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση χρέους στην Ελλάδα και ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Η Καταστρόικα όμως δεν είναι μια ασθένεια που χτυπά μόνο όσες χώρες αλλάζουν ριζικά το οικονομικό τους σύστημα, όπως η Ρωσία, ούτε χώρες που τελούν υπό άτυπη οικονομική κατοχή. Ίσως μάλιστα οι πιο αποτυχημένες μορφές ιδιωτικοποιήσεων να συνέβησαν σε οικονομικές υπερδυνάμεις που θεωρητικά είχαν την οικονομική ισχύ να ελέγξουν τις αρνητικές επιπτώσεις.
Την Καταστρόικα τη συναντάς στη μεταθατσερική Βρετανία, που έβλεπε τους πολίτες της να σκοτώνονται σε δυστυχήματα στα ιδιωτικοποιημένα δίκτυα σιδηροδρόμων. Τη βρίσκεις στα ιδιωτικά ταχυδρομεία της Ολλανδίας, όπου οι ταχυδρόμοι σου χτυπάνε την πόρτα δυο και τρεις φορές τς ημέρα. Κατά μια έννοια την εντόπιζε κανείς ακόμη και στην Καλιφόρνια, που άφησε τους κατοίκους της χωρίς ρεύμα όταν απελευθέρωσε την αγορά ενέργειας αφήνοντας το δίκτυο χωρίς κεντρικό δημόσιο έλεγχο.
Σε καμία περίπτωση όμως οι επιπτώσεις δεν είναι τόσο άμεσες και τόσο τρομακτικές όσο στις χώρες που έχουν πέσει στην παγίδα ξένων δανειστών και υποχρεώνονται να προχωρήσουν σε μαζικές αποκρατικοποιήσεις. Η διαδικασία ξεπουλήματος που θα ακολουθηθεί στην Ελλάδα έχει δοκιμαστεί αρκετές φορές σε ανάλογες περιπτώσεις. Οι ίδιοι άνθρωποι που αναλάμβαναν το ξεπούλημα δημοσίων επιχειρήσεων σε χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν στήσει σήμερα τα γραφεία τους σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας – και οι καλύτεροι από αυτούς βρίσκονται εδώ και μήνες στην Αθήνα.
Η διαδικασία ακολουθεί πάντα τα ίδια ακριβώς βήματα: Αρχικά οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ξεκινούν μια άγρια επίθεση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι εμφανίζονται ως υπεύθυνοι για όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας. Ο μύθος του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα συχνά βασίζεται στη διαστρέβλωση στοιχείων από οργανισμούς που στηρίζονται (σε) και στηρίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Παράλληλα συγκεκριμένοι δημόσιοι οργανισμοί εγκαταλείπονται συνειδητά στη μοίρα τους, εξοργίζοντας τους πολίτες με την αναποτελεσματικότητά τους. Και η διαδικασία ολοκληρώνεται με την πώληση ακόμη και των κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών σε ένα κλάσμα της αξίας τους.
Η ομάδα της Καταστρόικα ταξιδεύει ήδη σε αρκετά σημεία του πλανήτη συλλέγοντας εικόνες, πληροφορίες και υλικό για τα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθήθηκαν στις πιο αναπτυγμένες χώρες της γης. Ο απολογισμός δεν είναι ποτέ άσπρος ή μαύρος. Το παλιό σχήμα του «κοινωνικού χαρακτήρα» του δημοσίου τομέα απέναντι στον απάνθρωπο πρόσωπο της ελεύθερης αγοράς είναι εξίσου απλουστευτικό με τις θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν για την ανάγκη να ιδιωτικοποιήσουμε και τον αέρα που αναπνέουμε. Η περίπτωση της Ελλάδας όμως ξεπερνά την απλή θεωρητική συζήτηση για το ρόλο του κράτους στην οικονομία.
Για άλλη μια φορά το ντοκιμαντέρ, θα κυκλοφορήσει στο Ιντερνετ χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης. Η δωρεάν διάθεση της Catastroika δεν αποτελεί απλώς «υποχρέωσή» μας απέναντι στους συμπαραγωγούς μας. Είναι βαθύτερη ιδεολογική και, αν θέλετε, φιλοσοφική πεποίθησή μας ότι κάθε προϊόν πνευματικής δημιουργίας πρέπει να είναι ελεύθερα διαθέσιμο σε όλους. Το σημερινό οικονομικό σύστημα, ενώ στηρίζεται όλο και περισσότερο στην παραγωγή και τη διαχείριση πληροφορίας, αδυνατεί από τη φύση του να βρει έναν τρόπο για να εξασφαλίσει την ανταμοιβή των δημιουργών πληροφορίας. Πρόκειται, ίσως για ένα ακόμη ένα αδιέξοδο στη διαδικασία ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων της οικονομίας, που σύντομα θα απειλήσει τα θεμέλια του κυρίαρχου συστήματος. Γιατί, ως γνωστόν, κάθε σύστημα που εμπόδισε την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων κατέρρευσε –ρωτήστε και τους φεουδάρχες. Continue reading Catastroika
Πύλα, αυτοί που ήταν πάντα μαζί
Το ντοκιμαντέρ έχει σκοπό να εξερευνήσει τις ριψοκίνδυνες ζωές των ανθρώπων που ζουν στο επίφοβο περιβάλλον της «νεκρής ζώνης». Παράλληλα εξερευνεί αν όντως η Πύλα αποτελεί παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης, όπως οι ελληνοκυπριακές αρχές ισχυρίζονται.
Η Βενεζουέλα από τα κάτω
“… Στην ταινία ο Eduardo Yaguaracuto βλέπει απέναντί του το διεθνές κεφάλαιο. Ο Arlenis Espinal βλέπει απέναντι το διεθνές χρηµατιστηριακό κεφάλαιο. H Juana Catalina Guzman έχει απέναντι της την αστυνοµία και µιλάει για επανάσταση. O Randy Garcia µιλάει για τη φτώχεια που ήταν πριν βυθισµένοι. Ο Stalin Perez Borges µιλάει για καταλήψεις εργοστασίων που έκλεισαν από εργάτες. Ο Alfonso Tovar λέει ότι οι πλούσιοι δε στέλνουν τα παιδιά τους στο στρατό. Ο στρατός είναι των χαµηλότερων τάξεων πια, λέει.
Στον αγώνα, δηλαδή, οι άνθρωποι ενώνονται καταρχήν εναντίον των διαφόρων εκφάνσεων της κυριαρχίας. Αυτή τη δύναµη του αγώνα να ενώνει πιστεύουµε πως πρέπει να αναδείξουµε εξίσου…“
Στο τόρρεντ περιλαμβάνεται σε .pdf και το κείμενο των Τρίστερο “Η βενεζουέλα από τα κάτω – Γιατί μεταφράσαµε και υποτιτλίσαµε το ντοκιµαντέρ“, το οποίο συνόδευε το DVD.
Ελληνικοί υπότιτλοι ενσωματωμένοι (η μετάφραση και ο υποτιτλισμός στα Ελληνικά, έγινε από τη συλλογικότητα Tristero, το Δεκέμβρη του 2004 στη Θεσ/νίκη, στα πλαίσια ενός τριημέρου εκδηλώσεων για τον κοινωνικό ανταγωνισμό στη Λατινικη Αμερική) Continue reading Η Βενεζουελα απο τα κατω
Ταξιδιώτες του φύλου – Gendernaughts
Ένα ντοκιμαντέρ για την transgender κοινότητα στο Σαν Φρανσίσκο του τέλους της χιλιετίας, για ανθρώπους που διασχίζουν τις έμφυλες ταυτότητες και καταρρίπτουν το δίλημμα “άνδρας-γυναίκα”, εξερευνώντας ένα από τα τελευταία άγνωστα όρια, όχι το διάστημα αλλά το φύλο.
“υπάρχουν άπειρα φύλα αντίστοιχα με την ποικιλομορφία της ανθρώπινης εμπειρίας και χρειάζεται να μάθουμε να τα βλέπουμε. ” Continue reading Ταξιδιωτες του φυλου – Gendernaughts