ANTIFA – Chasseurs De Skins
Γαλλία, 1984
Το κίνημα των redskins στη Γαλλια, γεννήθηκε σε ιδιαίτερες συνθήκες μεταξύ 1984 και 1986. Από τη μια, οι οικονομικές και πολιτικές συνθηκες ειναι δυσκολες: μαζικη ανεργια, τα πρωτα νεοφιλελευθερα πειραματα και η ταυτοχρονη ανοδος του Εθνικου Μετωπου. Απο την αλλη, η μαζικοποιηση μιας νεανικης πολιτικοποιημενης κουλτουρας, του rock alternatif, ενος ειδους γαλλοφωνου πολιτικοποιημενου πανκ ροκ με στοιχεια απο τις κουλτουρες των μεταναστων.
Το κίνημα των redskins στη Γαλλία δεν έχει καμία σχέση άμεσης συγγένειας με το skinhead κίνημα στο σύνολο του. Το 1984 στη Γαλλία, όποιος είναι σκινχεντ είναι κατά πάσα πιθανότητα φασίστας ή νεοναζί και κάποιοι ελάχιστοι είναι απλά απολίτικοι. Επιτίθενται στις καταλήψεις και στις πανκ συναυλίες, σε άστεγους, σε μετανάστες και σε όποιον δεν τους αρέσει η φάτσα του. Ο τύπος διαρκώς ασχολείται μαζί τους, τους καλούν σε τηλεοπτικές εκπομπές και φτάνουν μέχρι και σε και παρελάσεις στους δρόμους.
Γύρω από το πανκ συγκρότημα Berruriers Noirs, που έκανε συναυλίες αποκλειστικά σε καταλήψεις, σχηματίζεται μια άτυπη περιφρούρηση συναυλιών, με σκοπό να μην αφήσουνε τους φασίστες να επιτίθενται στο κοινό των συναυλιών. Είναι οι Red Warriors, οι πρώτοι κυνηγοί σκινχεντς στο Παρίσι. Οι Red Warriors αναλαμβάνουν να σταματήσουνε τη φασιστική τρομοκρατία: 3 χρόνια μετά κανένας στο Παρίσι δεν τολμάει να κυκλοφορήσει με τη γαλλική σημαία ραμμένη στο φλαιτ τζακετ, πόσο μάλλον με την σβάστικα.
Αυτή η νίκη βέβαια δεν οφειλόταν μόνο στη δράση των Red Warriors αλλά και του πολλαπλασιασμού των ομάδων αντιφασιστικής δράσης, καθώς επίσης και της απογοήτευσης πολλών νεαρών φασιστών που συνειδητοποίησαν πως οι ηγέτες των φασιστικών γκρουπουσκουλων τους είχανε εξαπατήσει και εκμεταλλευτεί, καθώς και το αδιέξοδο του φασισμού. Οι Red Warriors ωστόσο λειτούργησαν σαν μια μορφή πρωτοπορίας, προτείνοντας έναν ριζοσπαστικό αντιφασισμό, σε άμεση συνάφεια με τα προβλήματα της νεολαίας της εποχής και ταυτόχρονα μέσα τόσο στις νεανικές κινητοποιήσεις όσο και στην αντικουλτουρα/underground. Πολλές ομάδες θα δημιουργηθούν, οι Red Ants, οι Lenine Killers, οι Red Action Skinhead και στη Μασσαλία οι Massilia Red Army. Κάποιοι θα πολιτικοποιηθούν έντονα, άλλοι, όπως οι Ducky Boys θα θελήσουνε να λειτουργήσουνε κατά το πρότυπο των “μυθικών” νεανικών συμμοριών των 50ς (όπως οι Γάλλοι Panthers), με ηθικό κώδικα, ομοιόμορφο ντύσιμο και κανόνες συμπεριφοράς, άλλοι δυστυχώς θα λειτουργήσουνε ακριβώς όπως οι φασίστες σκινχεντς, προκαλώντας ανούσιους καυγάδες και όντας το ίδιο επικίνδυνοι σε μια τυχαία νυχτερινή συνάντηση όσο και οι “αντίπαλοι” τους. Ευτυχώς, αυτή η λογική του πολέμου των συμμοριών δεν θα επικρατήσει ούτε θα πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Από πλευράς κουλτούρας, υπάρχει πολυχρωμία. Από μουσική, oï, punk alternatif, reggae, πολλές φορές psychobilly ή ακόμα και hip-hop. Το συγκρότημα που αποτελεί κοινή αναφορά σε όλους είναι φυσικά οι Red Skins, βρετανική πολιτικοποιημένη (μελη του Socialist Worker Party) power soul μπάντα. Η μουσική όμως είναι δευτερεύουσα: οι redskins θεωρούν τους εαυτούς τους σαν την πιο αποφασισμένη πρωτοπορία στο χώρο του νεανικού εναλλακτικού κινήματος ενάντια στο φασισμό και στο ρατσισμό. Πολιτικά επίσης υπάρχει πολυχρωμία: κάποιοι είναι τροτσκιστές στο LCR, κάποιοι (ελάχιστοι) στο ΚΚΓ, αλλά οι πιο πολλοί αυτόνομοι ή αναρχικοί (libertaires, όπως τους αποκαλουν οι γάλλοι). Το SCALP (section carrément anti Le Pen, ομάδα απόλυτα ενάντια στον Λε Πεν), ομάδα αντιφασιστών ακτιβιστών, αναρχικών και αντιδογματικών, θα αποτελέσει το χώρο στον οποίον θα πολιτικοποιηθούν οι περισσότεροι νεαροί redskins.
Από πλευράς εμφάνισης, δανείζονται στοιχεία από τους σκινχεντς (φλαιτ τζακετ, ντοκ μαρτενς), από τους psychoμπιλαδες (κοκορι flat top, κόκκινη μπαντανα) και από τους πρώτους χιπ χοπαδες (φαρδιά παντελόνια, τεράστια παπούτσια μπάσκετ). Φοράνε επίσης ινδιάνικα σύμβολα, όπως κεφάλια ερυθρόδερμων στις ζώνες ή στα δαχτυλίδια μαχης, μπλουζακια της αμερικανικης ομαδας ποδοσφαιρου Washington Redskins καθως και ρουχα της εργατικης ταξης, οπως πουλοβερ φορτηγατζηδων και φορμες εργασιας. Στις συγκρουσεις με τους φασιστες, φορανε τα φλαιτ τζακετ αναποδα, με την κοκκινη φοδρα προς τα εξω, ετσι ωστε ν αναγνωριζονται μεταξυ τους.
Το κινημα των γαλλων redskins, ηταν ενα ανοιχτο νεανικο κινημα, που δεν επιδιωκε να διαχωριστει απο το συνολο της νεανικης αντικουλτουρας της εποχης και που καταφερε, με τον πιο εντονο και ενεργητικο τροπο, να φερει στο προσκηνιο την αντιφασιστικη και αντιρατσιστικη δραση και να υπερασπιστει τους δρομους και τον νεανικο τροπο ζωης απο τις εγκληματικες φασιστικες συμμοριες.
Παρίσι, δεκαετίες ’80, ’90.
Ανεργία, περιθωριοποίηση κοινωνικών κομματιών, μητροπολιτική βία, κρατική καταστολή αλλά και ένα ανερχόμενο ελευθεριακό κίνημα punk που γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο.
Στον αντίποδα φασιστίκες συμμορίες σκίνχεντ που καθιστούν ολόκληρες περιοχές απροσπέλαστες. Θα ακολουθήσουν πολλά πεσίματα σε συναυλίες, σε μετανάστες και κόσμο προσκείμενο στον ελευθεριακό χώρο. Οι τελευταίοι θα νιώσουν την ανάγκη να δημιουργήσουν αντιφασιστικές ομάδες κρούσης με σκοπό να επιστρέψουν τη βία πίσω στους φασίστες-σκίνχεντ.
Έτσι δημιουργούνται οι πρώτες antifa ομάδες…
Το ντοκιμαντέρ μεταφράστηκε και προβλήθηκε στη κατάληψη libertatia το Σεπτέμβρη του 2010 στα πλαισια του ανοίγματος της συζήτησης για τη μορφολογία του αντιφασιστικού αγώνα.
Διάρκεια: 66:00
Έτος Παραγωγής: 2008
Γλώσσα: Γαλλικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: KB079
Από την απόρριψη του ασύλου στον αγώνα (ελβετία)
