Category Archives: Ταινιες

Ανδαλουσιανος Σκυλος

Ανδαλουσιανός Σκύλος

Ένας άνδρας ακονίζει το μαχαίρι του πλάι στο ανοιχτό παράθυρο. Η πανσέληνος χωρίζεται στη μέση από μία λωρίδα σύννεφου. Στην αμέσως επόμενη σκηνή, μία γυναίκα κάθεται παραδομένη, καθώς τα αντρικά χέρια ανοίγουν διάπλατα το ένα της μάτι και το κόβουν στη μέση με την ακονισμένη λεπίδα. Και ενώ η ζελατίνη έχει μόλις χυθεί από το σχισμένο μάτι, η γυναίκα εμφανίζεται ακέραιη στο δωμάτιό της, να παρατηρεί έναν ποδηλάτη, ντυμένο με κοριτσίστικη ποδιά, που διασχίζει το δρόμο κάτω από το σπίτι της και σωριάζεται στο πεζοδρόμιό της. Ένα μαύρο κουτί με λεπτές άσπρες ρίγες εμφανίζεται στο λαιμό του ποδηλάτη και έπειτα στο κρεβάτι της γυναίκας. Ένας απατημένος σύζυγος πυροβολεί μέχρι θανάτου το είδωλό του, αφού πρώτα σέρνει με τα ίδια του τα χέρια, έναν τοίχο, τα έπιπλα ενός δωματίου, ένα πιάνο γεμάτο πτώματα μουλαριών και δύο νεκρούς φοιτητές της θεολογίας. Και η λίστα με τις αναπάντεχες σκηνές συνεχίζεται. Γιατί στον “Ανδαλουσιανό σκύλο” μπορεί κανείς να δει ο,τιδήποτε δεν θα περίμενε ποτέ από μία ταινία. Δεν θα δει, ωστόσο, κανέναν Ανδαλουσιανό. Ούτε και κανέναν σκύλο.

Το κυριολεκτικό περιεχόμενο της έννοιας avant-garde, είναι η ομάδα εκείνη της φρουράς που πάει μπροστά σε μία μάχη. Που ηγείται της επίθεσης, που πρώτη εισβάλλει στον εχθρικό χώρο. Και που κατά κύριο λόγο πέφτει πρώτη. Σε όρους τέχνης, το περιεχόμενο δεν διαφοροποιείται και τόσο. Avant-garde είναι η ομάδα καλλιτεχνών που πρώτη αμφισβητεί, απορρίπτει και επαναπροσδιορίζει την καλλιτεχνική γλώσσα. Αποποιείται τις νόρμες και τις φόρμες και οδηγεί μπροστά την τέχνη. Με όραμα ατόφια ιδιοτελές αλλά και ειλικρινά αλτρουιστικό, οι καλλιτέχνες της avant-garde “αυτο-ικανοποιούνται” μέσα από την ολοκλήρωση της παρθενικής, προσωπικής τους δημιουργίας, αλλά και από την συνεισφορά τους στην ουσιαστική πρόοδο της ίδιας της τέχνης.

Δεν είναι καθόλου παράξενο που η avant-garde του σινεμά εμφανίστηκε στη Γερμανία και τη Γαλλία του 1920, μόλις δύο δεκαετίες, αφότου ο κινηματογράφος άρχισε να αντιμετωπίζεται λιγότερο σαν ατραξιόν των τσίρκων και των περιφερόμενων πανηγυριών και περισσότερο ως ένα αυτόνομο μέσο διασκέδασης ή και ψυχαγωγίας. Ή ακόμα και καλλιτεχνικής έκφρασης. Η τέχνη με την πιο ραγδαία εξέλιξη από όλες και τον ταχύτερο εναρμονισμό με την ανθρώπινη αντίληψη, μέσα σε λιγότερο από είκοσι χρόνια είχε ήδη εγκλωβιστεί: σε σκηνοθετικές συνήθειες, σεναριακές κοινοτοπίες και μία σχεδόν ψυχαναγκαστική, αφηγηματική συνέπεια, μία άγονη, ρεαλιστική αναπαραστατικότητα. Η avant-garde αποτέλεσε την αναγκαία αυτοκαταστροφή και αποδόμηση του σινεμά. Ο “Ανδαλουσιανός σκύλος” έχει μείνει στην ιστορία του σινεμά ως το πιο θρασύ μπουρλότο.

Βασισμένο σε δύο όνειρα, ένα του Louis Bunuel και ένα του Salvador Dali, ο “Ανδαλουσιανός σκύλος” αποτελεί πρώτα απΑ όλα το προσωπικό ημερολόγιο δύο από τις πλέον αναρχικές μορφές της τέχνης του εικοστού αιώνα. Ένθερμοι οπαδοί του Andre Bretton και του κινήματος των σουρεαλιστών, αλλά και υποστηρικτές της φροϋδικής χαρτογράφησης της ανθρώπινης συνείδησης, οι δύο καλλιτέχνες φανερώνουν στο πανί τις προσωπικές τους εμμονές. Ο Bunuel ξεκινά με την πρώτη του κιόλας ταινία, την πολυετή επίθεσή του στον καθωσπρεπισμό της μεγαλοαστικής κοινωνίας, την γραφικότητα της Εκκλησίας και σε κάθε άλλη επιβολή κοινωνικών περιορισμών. Ο Dali εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να δώσει ζωή στους πίνακές του. Το ανθρώπινο, γυναικείο κορμί, τα αεικίνητα μυρμήγκια, τα αυτόνομα ανθρώπινα μέλη, βγαίνουν από τις κορνίζες και περιφέρονται ζωντανά στο κάδρο της ταινίας. Κι όλα αυτά, σε μία ιστορία, που διαδραματίζεται “εχθές”, “μετά από οκτώ χρόνια”, “το ίδιο απόγευμα”.

Πέρα από ένα προσωπικό εγχείρημα, ο “Ανδαλουσιανός σκύλος” παραμένει πράγματι μία σπουδαία στιγμή στην ιστορία του σινεμά. Γιατί καταγγέλλει τον ευνουχισμό της κινηματογραφικής τέχνης. Θυμίζει οι κανόνες του ρεαλισμού, της συνέχειας, της ομαλής ροής δεν αποτελούν φύση, αλλά ανωμαλία του σινεμά, έναν ανεπίτρεπτο ακρωτηριασμό της δυνατότητάς του να φέρνει μαζί στοιχεία ασύνδετα, να βασίζεται στα ίδια τα δικά του εκφραστικά μέσα, τις γραμμές, τις φόρμες, τις κινήσεις, και να αναπαριστά στιγμιότυπα πέρα από την πραγματικότητα. Γιατί το σινεμά είναι μία εμπειρία ονειρική. Ο θεατής βρίσκεται σε έναν σκοτεινό θάλαμο, καθηλωμένος, και παρακολουθεί εικόνες να προβάλλονται σε μία φωτεινή οθόνη. Η avant-garde είχε πρώτη το θάρρος να δείξει στο θεατή αυτό που όφειλε να δει, στο δεδομένο περιβάλλον: ένα όνειρο. Αποσπασματικό, ασύνδετο, βασανιστικά δυσερμήνευτο.

Διάρκεια: 15:00

Έτος Παραγωγής: 1929

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: Όχι

Κωδ.Καταχώρησης: Τ040

Ο Κοκκινος κυκλος

Ο Κόκκινος κύκλος

Ενας κατάδικος ξεφεύγει από την επιτήρηση του επιθεωρητή και κρύβεται στο πορτ παγκάζ ενός νεαρού Γάλλου του υποκόσμου, που μόλις ελευθερώθηκε από την φυλακή. Ο Κορέι, φινετσάτος και κουλ κλέφτης, όσο ο Βογκέλ, μεγάλο κάθαρμα και δολοφόνος. Οι δυο τους, ελεύθεροι, αποφασίζουν να βοηθήσουν έναν αλκοολικό πρώην αστυνομικό για να στήσει μια περίτεχνη ληστεία σε ένα χρυσοχοείο του Παρισιού.

Διάρκεια:  150:00

Έτος Παραγωγής: 1970

Γλώσσα: Γαλλικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: T039

Oι μερες της αφθονιας σας ειναι μετρημενες

Oι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες

Τρεις νεαροί που επιδίδονται σε συμβολικές πράξεις επαναστατικού ακτιβισμού απάγουν κατά λάθος ένα Γερμανό μεγαλοεπιχειρηματία και αποπειρώνται να τον διαπαιδαγωγήσουν στα επαναστατικά τους ιδεώδη. Μόνο που εκείνος αποδεικνύεται πρώην αριστεριστής του ’68 κι αν έχει κάτι να τους διδάξει, είναι η δική του εμπειρία του συμβιβασμού.

Διάρκεια: 127:00

Έτος Παραγωγής: 2004

Γλώσσα: Γερμανικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: T038

Περα απο τον παραδεισο

Πέρα από τον παράδεισο

Το έργο αποτελείται από τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος (με τίτλο «Ο Νέος Κόσμος») γνωρίζουμε τον Γουίλι ο οποίος είναι ένας Αμερικανός μποέμ ουγγρικής καταγωγής, και τον φίλο του τον Έντι. Κάποια μέρα παρουσιάζεται η ξαδέρφη του Γουίλι, η Εύα από την Ουγγαρία, που μετανάστευσε και τώρα θέλει να πάει στην θεία της στο Κλίβελαντ. Η Εύα μένει για λίγο διάστημα με τον Γουίλι και μετά συνεχίζει το ταξίδι της. Στο δεύτερο μέρος (με τίτλο «Ένα χρόνο μετά») ο Γουίλι και ο Έντι αποφασίζουν να επισκεφτούν την Εύα που μένει στην θεία Λότα στο Κλίβελαντ. Στο τρίτο μέρος («Παράδεισος») οι τρεις τους αποφασίζουν να κάνουν μια εκδρομή στην Φλόριντα. Εκεί συμβαίνουν διάφορα γεγονότα και το ταξίδι τους παίρνει απρόβλεπτη τροπή. Ο Γουίλι και ο Έντι χάνουν όλα τους τα χρήματα σε στοιχήματα στον ιππόδρομο. Η οικονομική τους κατάσταση είναι απελπιστική, αφού δεν έχουν χρήματα ούτε για να μείνουν αλλά ούτε και για να γυρίσουν πίσω. Την επόμενη μέρα όμως κερδίζουν λίγα χρήματα σε στοιχήματα σε αγώνες δρόμου σκύλων. Γεμάτοι χαρά πηγαίνουν στο ξενοδοχείο για να το πουν στην Εύα. Δεν την βρίσκουν όμως εκεί. Η Εύα έχει πάει βόλτα και συναντά στο δρόμο έναν άγνωστο που, παρεξηγώντας την εκκεντρική ενδυμασία της, νομίζει ότι έχει έρθει καθυστερημένη στο ραντεβού παράδοσης χρημάτων και με εκνευρισμένο τόνο της δίνει μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα και φεύγει βιαστικός για να μην τον πιάσουν. Η Εύα γυρίζει πίσω στο ξενοδοχείο με την βαλίτσα, αλλά δεν βρίσκει τους δυο φίλους, που με την σειρά τους έχουν πάει για να αναζητήσουν την Εύα, πιστεύοντας ότι τους παράτησε και έφυγε. Τελικά ο Γουίλι αναζητώντας την Εύα μπαίνει σε ένα αεροπλάνο που απογειώνεται πριν προλάβει να ξανακατέβει με προορισμό την Ουγγαρία.

Διάρκεια: 90:00

Έτος Παραγωγής: 1984

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: T037

Τριστανα

Τριστάνα

Η μητέρα της Τριστάνας πεθαίνει. Ο φτωχός Δον Λόπε, πρότυπο Δον Ζουάν αποφασίζει να την υιοθετήσει, και μετακομίζει στην κυρία Σατούρνα. Πουλάει όλα τα υπάρχοντα της μητέρας της Τριστάνας, για να τα εξαργυρώσει. Η Τριστάνα στον ύπνο της ονειρεύεται τον αποκεφαλισμό του Δον Λόπε. Ονειρεύεται επίσης, ότι ο Δον Λόπε την θέλει για ερωμένη του. Του δίνεται. Ο Δον Λόπε όμως την θέλει να είναι «ελεύθερη γυναίκα».

Διάρκεια: 95:00

Έτος Παραγωγής: 1970

Γλώσσα: Γαλλικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: T036

Brazil

Brazil

Το Brazil ειναι μια ταινια που μιλαει για το μελλον της ανθρωποτητας, οχι μακρια απο το παρον. Εχει αρκετες ομοιοτητες τοσο με το 1984 οσο και με το Metropolis. Ειναι μια ταινια που πρεπει καποιος να δει αρκετες φορες για να καταλαβει το βαθος της. Οι σκηνοθετικες λεπτομερειες, οπως οι πινακιδες στο δρομο, οι δραστηριοτητες των απλων πολιτων, και γενικα ολος ο περιγυρος του ηρωα ειναι απαραιτητες για την καλυτερη κατανοηση της. Γενικα παραθετει τα προβληματα της συγχρονης εποχης μεσα σε μια ιστορια: αλογιστη βιομηχανοποιηση, παρενεργειες της τεχνολογιας, αλλοτριωση, καταστροφη του περιβαλλοντος γραφειοκρατια και κρατικος ελεγχος (τοσο σε καπιταλιστικες οσο και σε σοσιαλιστικες κοινωνιες).

Ο Terry Gilliam (σκηνοθετης) ειπε οτι «Το συστημα δεν ειναι μεγαλοι ηγετες η μεγαλοι αντρες που τα ελεγχουν ολα. Αλλα ο καθε ανθρωπος που κανει τη δουλεια του σα γραναζι. Και ο Σαμ (ο ηρωας) επιλεγει να παραμεινει ενα μικρο γραναζι μεχρι που πληρωνει το τιμημα γι’ αυτο.»

Η ταινια εχει αρκετα κωμικα στοιχεια αλλα οχι τυχαια. Κατα την αποψη μου στοχος του σεναριου δεν ηταν να προκαλεσει αβιαστο γελιο αλλα να περασει με διαφορετικο τροπο καποια μηνυματα στο θεατη. Στην ταινια υπηρχαν πολλοι γραφικοι-κωμικοι χαρακτηρες. Ακομα και ο ιδιος ο πρωταγωνιστης ειχε αστεια συμπεριφορα. Ο σκηνοθετης ομως μαλλον θελει να δειξει οτι μεσα σ’ αυτην την «αφυσικη», μουντη, τεχνοκρατικη, γραφειοκρατικη, ψυχοφθορα κοινωνια, η συμπεριφορα των ανθρωπων ειναι λογικο να ειναι παραλογη. Συμπεριφερονται σαν παραφρονες, ωστοσο αυτη ειναι η λογικη εξελιξη, οταν καποιος ζει σε τετοιο περιβαλλον, με τετοιους ρυθμους.

Η κοινωνια της ταινιας στηριζοταν αποκλειστικα στην τεχνολογια παρα το γεγονος οτι οι μηχανες χαλουσαν συνεχεια: τα ρομποτ, τα συστηματα ασφαλειας, τα συστηματα του σπιτιου καθως και το ασανσερ στο ιδιο το υπουργειο πληροφοριων. Ο ανθρωπος βασιζεται στις μηχανες ακομα και οταν βλεπει οτι ειναι αναξιοπιστες. Το συστημα επικοινωνιας με τους σωληνες παντως ειναι ιδεα που δανειστηκε ο σκηνοθετης απο το 1984.

Ενας λογος που χρησιμοποιησε στο εργο του μπουρια και σωληνες, ως τροπο επικοινωνιας η θερμανσης και ψυξης, ηταν να δειξει την ελλειψη καλαισθησιας στην κοινωνια αυτη. Αυτο τονιζεται εξαλλου απο το εντονο γκρι χρωμα και τα ασχημα, ψηλα, τρομακτικα κτιρια. Για να υπαρχει καλαισθησια εξαλλου απαραιτητη προϋποθεση ειναι και η υπαρξη φαντασιας. Η φαντασια ομως δεν γινεται να καλλιεργηθει μεσα στην αποχαυνωση και την αλλοτριωση. Μονο οι ταμπελες στους δρομους που εδειχναν ομορφα τοπια και πρασινα βουνα προσπαθουσαν να ξεγελασουν τους ανυποψιαστους πολιτες. Οι ταμπελες ειχαν μαλλον δυο λογους υπαρξης: να κρυψουν την πραγματικοτητα, δηλαδη την ασχημια και να δημιουργησουν την ελπιδα πως ακομα υπηρχαν ομορφα μερη και πως οποιος ηθελε θα μπορουσε ανα πασα στιγμη να τα επισκεφτει. Φυσικα αυτο δεν ηταν δυνατο καθως τα μερη αυτα ειχαν προ καιρου καταστραφει και οι πολιτες ηταν τοσο ενταγμενοι μεσα στην καθημερινοτητα τους που δε θα μπορουσαν να ξεφυγουν απο αυτην, εστω και για μια εκδρομη, η ακομη χειροτερα ουτε και μεσα απο τη φαντασια τους. Γι’ αυτο και ο ηρωας ειναι διαφορετικος απο τους αλλους.

Κατι που κανει εντυπωση ειναι το βαρος που δινεται στην ασφαλεια των πολιτων. Η ασφαλεια βεβαια δεν ειναι ασχημο να υπαρχει αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση εχει λαβει διαστασεις τρομοκρατιας. Οπουδηποτε πηγαινει κανεις (εκτος απο το υπουργειο πληροφοριων) δεχεται εκτενεις ελεγχους. Ακομα και στο παρτι της μητερας του Σαμ υπηρχαν μπραβοι, ενω και ο ιδιος που ειναι το πιο στενο προσωπο της μητερας του δεχτηκε τον ανυποφορο (τουλαχιστον) ελεγχο των μπραβων. Εδω ταιριαζει η αποψη του Κιουμπρικ στο κουρδιστο πορτοκαλι: «Οι ανθρωποι ειναι προθυμοι να χασουν καποια δικαιωματα τους για λιγη παραπανω ασφαλεια».

Δεν πρεπει να ειναι τυχαιο επισης που ο υπουργος πληροφοριων, ειχε κινητικα προβληματα. Ο πιο ισχυρος ανθρωπος που ειχε τον κοσμο στα χερια του δε μπορουσε ουτε τις προσωπικες του αναγκες να καλυψει αλλα χρειαστηκε τη βοηθεια του Σαμ για να παει στην τουαλετα. Μπορει να υπονοειται εδω πως οι τυχες κρατων αφηνονται σε χερια ανικανων. Η ανικανοτητα δηλαδη του υπουργου μπορει να ειχε αλληγορικο χαρακτηρα. (Προς Θεου δεν ειμαι ρατσιστης ουτε θεωρω κατωτερους ανθρωπους με ειδικες αναγκες!)

Προσωπικη μου αποψη ειναι πως οι τρομοκρατικες επιθεσεις ηταν πλασματικες και μαλλον σκηνοθετημενες απο το υπουργειο πληροφοριων, με μοναδικο σκοπο να δικαιολογηθουν τα τεραστια εσοδα απο τον προϋπολογισμο.

Ενα σημειο που μ’ αρεσε στην ταινια ηταν ο Σαμουραι που παρα το μεγεθος του ηταν πολυ ευκινητος. Κατα την αποψη μου να συμβολιζε την κρατικη μηχανη στην οποια εναντιωνοταν ο Σαμ με μοναδικο σκοπο να εκπληρωσει το ονειρο του να βρει τη γυναικα της ζωης του. Σε καποια φαση ο Σαμουραι σκοτωθηκε και οταν ο Σαμ εβγαλε τη μασκα ειδε το δικο του προσωπο. Αυτο μπορει να σημαινει οτι ο Σαμ ειχε δυο φυσεις: μια αυτην που ηθελε να ξεφυγει απο τον κοσμο και μια που ηταν καθηλωμενη στην καθημερινοτητα. Για να μπορεσει να εκπληρωσει τον σκοπο της ζωης του ο Σαμ, θα επρεπε να καταστρεψει μια απο τις δυο φυσεις του. Ο Terry Gilliam λεει οτι εσκεμμενα επελεξε εναν Σαμουραι ως αντιπαλο του Σαμ. Σε μια συνεντευξη του λεει οτι αν παιξει κανεις με τις συλλαβες σου Samurai ακουγεται κατι σαν Sam or I (Ο Σαμ η εγω).

Η ιδεα να τιτλοφορησει την ταινια του ως Brazil δοθηκε στον Gilliam μετα απο μια επισκεψη του στο λιμανι Talbot στην Ουαλια. Tο τοπιο εκει ειναι καταθλιπτικο, κυριαρχει το γκρι χρωμα και ακομα και οι παραλιες ειναι μουντες. Τοτε σκεφτηκε εναν τυπο να καθεται σ’ αυτην την μουντη παραλια και να ακουει στο ραδιοφωνο ευχαριστη μουσικη σαν το Brazil . Του φανηκε ετσι οτι ο κοσμος του θα ηταν λιγοτερο γκρι.

Στο τελος ο ηρωας τρελαινεται (η μηπως εχει λοβοτομηθει;) τουλαχιστον στην ευρωπαϊκη εκδοση της ταινιας. Στην αρχη σκεφτηκα πως το τελος ηταν καταθλιπτικο, αλλα μετα απο καποια σκεψη αναθεωρησα αυτην την αποψη. Ηταν προτιμοτερο για τον Σαμ να ζει στη δικη του πραγματικοτητα, ευτυχισμενος με τη γυναικα της ζωης του και σ’ ενα ειδυλλιακο περιβαλλον, παρα να ζει στην σκοτεινη πραγματικη πραγματικοτητα. Μαλλον θεωρω οτι ειχαμε ενα διαφορετικο Happy end.

Διάρκεια: 132:00

Έτος Παραγωγής: 1985

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: T035

Ο Ανθρωπος ελεφαντας

Ο Άνθρωπος ελέφαντας

Στην Αγγλία του 19ου αιώνα ένας γιατρός ανακαλύπτει τον “Άνθρωπο Ελέφαντα”, έναν εντελώς παραμορφωμένο άντρα, ο οποίος πάσχει από μια πολύ σπάνια ασθένεια. Θα τον περιθάλψει, αλλά ο άνθρωπος που τον είχε υπό την κηδεμονία του θα τον απαγάγει στη Γαλλία, όπου θα τον περιφέρει σαν δημόσιο θέαμα.

Διάρκεια: 118:24

Έτος Παραγωγής: 1980

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: T034

Kαλη Πατριδα Συντροφε

Kαλή Πατρίδα Σύντροφε

Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ με θέμα το ελληνικό χωριό Μπελογιάννης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, κοντά στη Βουδαπέστη, που κτίστηκε το 1950 από έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, πρώην αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού. Την εποχή που γυριζόταν η ταινία, οι περίπου χίλιοι οκτακόσιοι κάτοικοι και τα παιδιά τους επέστρεφαν κατά ομάδες στην Ελλάδα, μετά από τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια αναγκαστικής προσφυγιάς που ήταν συνέπεια του εμφυλίου πολέμου. Μαζί τους έρχεται και το φέρετρο ενός παλιού συντρόφου – καλή πατρίδα, σύντροφε.

Διάρκεια: 82:00

Έτος Παραγωγής: 1986

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: Όχι

Κωδ.Καταχώρησης: T033

Ο Τζονι πηρε το οπλο του

Ο Τζόνι πήρε το όπλο του

Ένας στρατιώτης του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου που έχει μεταβληθεί σε φυτό και οι γιατροί διατηρούν ζωντανό σε μια σκοτεινή γωνιά του νοσοκομείου, θυμάται στιγμές της ζωής του, ενώ προσπαθεί ταυτόχρονα να βρει έναν τρόπο επικοινωνίας με το περιβάλλον του.

Διάρκεια: 111:00

Έτος Παραγωγής: 1971

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: Τ032