Harlan County, USA 1976

Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ (για τις εικόνες που κατέγραψε) του αγώνα των ανθρακωρύχων της Αμερικής για… συλλογικές συμβάσεις… για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας… για τα συναφή που θεωρούσαμε μέχρι χθες αυτονόητα και που… σύντομα θα πρέπει να ξανακατακτηθούν.

——

Το Harlan County, USA είναι ένα βραβευμένο με Όσκαρ ντοκυμανταίρ του 1974 που καλύπτει την “Απεργία του Μπρουκσάιντ” ή “Ματωμένο Χάρλαν”, μια προσπάθεια των 180 ανθρακωρύχων και των συζύγων τους έναντι της Ντιουκ Πάουερ Κομπανυ, εταιρεία στην οποία ανήκει η εταιρία άνθρακα Ίστοβερ το ορυχείο και η προπαρασκευαστική στην κομητεία του Χάρλαν στο Κεντάκι. Σκηνοθέτησε η Μπάρμπαρα Κοπλ, η οποία είναι εδώ και καιρό υπέρμαχος των δικαιωμάτων των εργαζομένων, το Harlan County, USA είναι λιγότερο αμφίσημη σαν ταινία στην στάση της απέναντι στα συνδικάτα από ότι η μετέπειτα ταινία της σκηνοθέτιδος American Dream, η καταγραφή της απεργίας του Χόμελ Φουντς στο Ώστιν της Μινεσότα στο 1985-86.

Σύνοψη:

Η Κοπλ αρχικά σκόπευε να κάνει μια ταινία για τον Kenzie, τους Ανθρακωρύχους για τη Δημοκρατία και την προσπάθεια να ανέτρεψει τον Τόνυ Μπόυλ. Όταν οι ανθρακωρύχοι στο ορυχείο Μπρουκσάιντ στην κομητεία του Χάρλαν του Κεντάκυ, απέργησαν τον Ιούνιο του 1972, Η Κοπλ πήγε εκεί για να βιντεοσκοπήσει την απεργία ενάντια Εταιρεία Ενεργείας Ντιούκ και την απάντηση του UMWA (ή την έλλειψη απάντησης). Η απεργία αποδείχθηκε πιο ενδιαφέρον θέμα, έτσι Κοπλ μετέφερε εκεί το επίκεντρο της ταινίας της.

Η Κοπλ και το συνεργείο της πέρασε αρκετά χρόνια με τις οικογένειες που απεικονίζεται στην ταινία, τεκμηριώνοντας την δεινή θέση που βρίσκονταν ενόσω απεργούσαν για ασφαλέστερες συνθήκες εργασίας, δίκαιες πρακτικές εργασίας, και αξιοπρεπείς μισθούς. Ακολουθώντας τους στην πικετοφορία τους μπροστά από το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, μαγνητοσκοπώντας συνεντεύξεις με ανθρώπους που ήταν άρρωστοι από την πνευμονοκονίαση, ακόμα και αποτυπώνοντας ανθρακωρύχους που πυροβολήθηκαν κατά την απεργία.

Το πιο σημαντικό σημείο διαφωνίας στην απεργία της κομητείας του Χάρλαν, ήταν η επιμονή της εταιρείας για την συμπερίληψη μιας ρήτρας μη-απεργίας στη σύμβαση. Οι ανθρακωρύχοι εξέφρασαν την ανησυχία ότι αποδεχόμενοι μια τέτοια ρήτρα στη συμφωνία θα περιόριζε την επιρροή τους στις τοπικές συνθήκες εργασίας. Το θέμα της απεργίας ανακινήθηκε ανακινήθηκε όταν, λίγα χρόνια μετά από αυτήν, η UMWA ανακάλεσε τη συμφωνία που τελικά κερδήθηκε από αυτή την ομάδα των εργαζομένων σε μια συλογική σύμβαση.

Αντί να χρησιμοποιήσει την αφήγηση για να αφηγηθεί την ιστορία, η Κοπλ επέλεξε να αφήσει τα λόγια και τις πράξεις αυτών των ανθρώπων να μιλήσουν από μόνα τους. Για παράδειγμα, όταν οι απεργοσπάστες και οι υπόλοιποι που προσλαμβάνονταν από την εταιρεία εμφανίζονται στην αρχή της ταινίας – οι απεργοί τους αποκαλούν “τραμπούκους/μπράβους με όπλα” – οι άνθρωποι της εταιρείας προσπαθούν να κρατήσουν τα όπλα τους κρυμμένα από την κάμερα. Καθώς η απεργία τραβά σε μάκρος για σχεδόν ένα χρόνο, οι δύο πλευρές τελικά να φιγουράρουν ανοιχτά τα όπλα τους.

Η Κοπλ επίσης εμφανίζει στατιστικά στοιχεία σχετικά με τις εταιρείες και τους εργαζόμενους για να υποστηρίξει τους απεργούς, όπως το γεγονός ότι τα κέρδη της εταιρίας ενεργείας Ντιουκ αυξήθηκε 170 τοις εκατό μέσα σε ένα χρόνο. Εν τω μεταξύ, οι απεργοί ανθρακωρύχοι, πολλοί από τους οποίους ζούσαν σε άθλιες συνθήκες, χωρίς αγαθά όπως το τρεχούμενο νερό, έλαβαν μια αύξηση 4% στον μισθό, παρά την κατά 7% περίπου αύξηση του κόστους ζωής το ίδιο έτος.

Ο Τζόσεφ Γιαμπλόνσκι ήταν ένας παθιασμένος, λαϊκός εκπρόσωπος του σωματείου που αγαπήθηκε από πολλούς από τους ανθρακωρύχους. Ο Γιαμπλόνσκι εναντιώνεται με τον Τόνυ Μπόυλ για την προεδρία της UMWA το 1969, αλλά έχασε στις εκλογές που ευρέως θεωρούνται ως διεφθαρμένες. Αργότερα εκείνο το έτος, ο Γιαμπλόνσκι και η οικογένειά του βρέθηκαν δολοφονημένοι στο σπίτι τους. Ο Τόνυ Μπόυλ εμφανίζεται στην αρχή της ταινίας με καλή υγεία. Αργότερα φαίνεται αδύναμος, ασθενικός και χρησιμοποιώντας μια αναπηρική καρέκλα, κουβαλιέται στα σκαλιά του δικαστηρίου για να αντιμετωπίσει μια καταδίκη για την παροχή 20.000 δολλαρίων σε ένα άλλο εκτελεστικό μέλος του συμβουλίου του σωματείου, προκειμένου να προσλάβει τους δολοφόνους.

Σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο από την αρχή της απεργίας, ένας απεργός ανθρακωρύχος με το όνομα Λώρενς Τζόουνς πυροβολήθηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια μιας συμπλοκής. Ο Τζόουνς ήταν αρεστός, νέος και είχε μια δεκαεξάχρονη γυναίκα και ένα μωρό. Η μητέρα του κατέρρευσε από θλίψη στην κηδεία του. Αυτή η στιγμή περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εν τέλει αναγκάζει τους απεργούς και τη διαχείριση να έρθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Ένα κεντρικό στοιχείο του ντοκιμαντέρ είναι η Λούις Σκοτ, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στην ενεργοποίηση της κοινότητας για τη στήριξη της απεργίας. Αρκετές φορές απεικονίζεται να κατακρίνει δημόσια αυτούς που θεωρεί πως έχουν απουσιάσει από τις γραμμές της απεργίας. Σε μια σκηνή, η Σκοτ τραβά ένα πιστόλι από το σουτιέν της. Στα έξτρα του DVD της Criterion Collection, The Making of Harlan County, USA, το 2004, η βοηθός σκηνοθέτις Ανν Λιούις συγκρίνει την Σκοτ με τις ακτιβίστριες για την Απελευθέρωση των Γυναικών.

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μετάφραση του κειμένου της περιγραφής και της σύνοψης από το wikipedia.

Διάρκεια: 104:00

Έτος Παραγωγής: 1976

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: gr

Κωδ.Καταχώρησης: NT176