Οι γιατροί του 3ου Ράιχ (3 Μέρη)

Σειρά τριών ντοκυμαντέρ για τον ρόλο της ιατρικής στη ναζιστική Γερμανία

Φυλετικός Φανατισμός (Μέρος 1ο)
Η ναζιστική ιδεολογία επικέντρωσε στη θεώρηση μιας κυρίαρχης/ανώτερης φυλής, θεώρηση που αντιλαμβάνεται συγκεκριμένα ανθρώπινα πλάσματα ως άξια να διατηρηθούν στη ζωή. Αυτός ο τρόπος σκέψης είχε ρίζες σε πολλές χώρες και σε ιδεολογίες ρατσισμού και βιολογικού ντετερμινισμού που υπήρξαν δημοφιλείς και διεθνώς. Συγκεκριμένες “λύσεις” προωθήθηκαν, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης/εξόντωσης των ανεπιθύμητων. Το φυλετικό ζήτημα που πάντα ενδιέφερε τον Χίτλερ, συνόψισε ο ακόλουθός του Ρούντολφ Ες στη φράση: “Ο Εθνοσοσιαλισμός δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά Εφαρμοσμένη Βιολογία.” Ο αντικειμενικός σκοπός ήταν πάντοτε ο αποκλεισμός των ασθενών καθώς και των “αντικοινωνικών στοιχείων” που κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αποτελούσε μια θεραπεία για τις αρρώστιες της ανθρωπότητας, και που φυσικά ως αποτέλεσμα είχε τις εν ψυχρώ μαζικές δολοφονίες.

Μεταρρυθμίσεις θανάτου (Μέρος 2ο)
Αμέσως μετά την απόκτηση εξουσίας από τους Ναζί, σχεδόν οι μισοί επαγγελματίες γιατροί προσχώρησαν στους κόλπους τους, ελπίζοντας σε εκσυγχρονισμό και πλεονέκτημά τους (επαγγελματικό) σε σχέση με τους Εβραίους συναδέλφους τους. Έγινε τότε φανερή κάποια πρόοδος. Το πνεύμα της πρόληψης παρά της θεραπείας συναντήθηκε με μαζικούς ελέγχους του πληθυσμού, καμπάνιες εμβολιασμών, ακτινολογικές εξετάσεις και συστηματική έρευνα γύρω από τον καρκίνο. Καινοτομίες υπήρξαν επίσης τα προστατευτικά μέτρα στους χώρους εργασίας. Αλλά ολ’ αυτά στόχευαν απλώς στη μεγέθυνση της ικανότητας για δουλειά και συγκρότηση ισχυρών στρατιωτικών σωμάτων και η ουσία καταδεικνύεται στον “Νόμο για την πρόληψη επιδημιών κληρονομικών νοσημάτων”. Η Ιατρική αποτέλεσε δηλαδή απλώς ένα εργαλείο στην υπηρεσία των δολοφονικών επιδιώξεων του Κράτους.

Επιλογή (Μέρος 3ο)
Η “επιλογή” γινόταν όταν τα τρένα του θανάτου έφταναν στα στρατόπεδα εξόντωσης: εκεί ο γιατρός του στρατοπέδου θα αποφάσιζε ποιος θα πέθαινε άμεσα στους θαλάμους αερίων και ποιος θα υφίστατο το “θάνατο μέσα από το εργαστήριο”. Κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής περιόδου η “επιλογή” ήταν το σύνθημα. Στη σκιά του πολέμου, ο φόνος ασθενών τελικού σταδίου, κατά παραγγελία και εκτέλεση γιατρών, ξεκίνησε το 1939 κάτω απ’ τον κατ’ ευφημισμό όρο “ευθανασία”. Αυτές οι μαζικές δολοφονίες, πρώτα των παιδιών, εν συνεχεία των ανάπηρων (σωματικά και διανοητικά), θεωρείται από τα μεγαλύτερα ιατρικά εγκλήματα στην ιστορία. Πολίτες σοβαρά τραυματισμένοι κατά τη διάρκεια του πολέμου, ηλικιωμένοι όπως και άνθρωποι που είχαν ανάγκη φροντίδας, συγκαταλέγονταν στα θύματα της ευθανασίας, και φονεύονταν είτε παθητικά μέσω εγκατάλειψης κι αδιαφορίας είτε ενεργητικά μέσω θανατηφόρων ενέσεων. Στο μεταξύ, μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανθρώπινα πειράματα πέρα από κάθε σκληρότητα λαμβάναν χώρα με θύματά τους τους εσώκλειστους κρατούμενους. Ως συνέπεια της “κλινικής θανάτωσης”, αναπτύχθηκαν μέθοδοι για τη γενοκτονία των Εβραίων. Οι “βιομηχανοποιημένες” μαζικές δολοφονίες που επιτελεστήκανε στα στρατόπεδα εξόντωσης αφορούν έξι εκατομμύρια θύματα.

Διάρκεια:

Έτος Παραγωγής:

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: en

Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ034