Εγώ, ο Pierre Riviere, που έσφαξα (…)
Στις 3 Ιουνίου του 1835, σε ένα χωριό της Νορμανδίας, ο 20χρονος αγρότης Πιέρ Ριβιέρ δολοφονεί την έγκυο μητέρα του, τη μεγάλη αδερφή του και τον μικρό αδερφό του. Το υπόμνημα που συνέταξε για να εξηγήσει το έγκλημά του προκάλεσε την αντιπαράθεση ανάμεσα στον κυρίαρχο δικαστικό λόγο και τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε ψυχιατρικό λόγο: πρόκειται για το λόγο ενός “κανονικού” εγκληματία ή για το παραλήρημα ενός παράφρονα; Η γραπτή απολογία του Πιέρ Ριβιέρ οδηγεί σε πολλαπλές αναγνώσεις για τη μελέτη μιας ολόκληρης περιόδου και κοινωνίας. Το 1973, ο Μισέλ Φουκό και οι συνεργάτες του επιχείρησαν μια προσέγγιση που αναδεικνύει τις στρατηγικές του δικαστικού και του ψυχιατρικού λόγου. Το 1976, ο Ρενέ Αλιό σκηνοθέτησε την κινηματογραφική αναπαράσταση της ιστορίας του Πιέρ Ριβιέρ: «Αυτή η τρέλα τείνει προς την κοινωνία έναν καθρέφτη όπου αντανακλάται η δική της εικόνα. Το τέρας που δημιούργησε τη χτυπά και της θέτει ερωτήματα: υποχρεώνει τα δικαστήρια να αμυνθούν, τον Τύπο να αναπαράξει τα λεγόμενά τους, το Κράτος να παρουσιαστεί ως Κράτος, εν ολίγοις υποχρεώνει τη συναίνεση να αυτοεπιβεβαιωθεί (…) Ενα τέτοιο έγκλημα, υποχρεώνει τους θεσμούς να μιλήσουν, και κάνοντάς το μιλούν τελικά για τους ίδιους, σκηνοθετούν το ρόλο τους. Αντιμέτωπος με αυτή την αυταρχική και γραφειοκρατική σκηνοθεσία, ο Πιέρ Ριβιέρ οργανώνει τη δική του: ζωντανεύει ένα χωριό, σκιαγραφεί τις εργασίες, τις συνήθειες, τις παραμικρές χειρονομίες της αγροτικής ζωής. Περιγράφει τις συγκλονιστικές σκηνές της αδιάκοπης, δραματικής μάχης ανάμεσα στη μητέρα του και τον πατέρα του. Σχεδιάζει τα πορτραίτα τους, αλλά φαντάζεται και μεταφορές, συγκρίνει τον εαυτό του με θρυλικούς ήρωες, επικαλείται θεωρίες. Η γόνιμη φαντασία του δουλεύει και αναποδογυρίζει τόσο την τάξη της πραγματικότητας όσο και τη συμβολική τάξη (…) Στην αγροτική κοινωνία, το παιδί-τέρας είναι τόσο αυτό που είναι υπερβολικά έξυπνο όσο κι αυτό που δε θεωρείται αρκετά έξυπνο. Ο Πιέρ Ριβιέρ (…) υπερβαίνει όλους τους νόμους του χωριού με υπερβολικές γνώσεις, βιαιότητα, φαντασία (…)
Θα έπρεπε ίσως να μιλήσουμε για μια δραματουργία της είδησης, αν αυτός ο όρος δεν ήταν τόσο περιοριστικός. Η είδηση δεν είναι παρά ο τρόπος αντιμετώπισης ενός εγκλήματος από τις εφημερίδες, και εδώ μπορούμε να σημειώσουμε ότι είναι κυρίως στις καταπιεσμένες τάξεις,
όπου οι συγκρούσεις δεν μπορούν να λυθούν μέσω της γλώσσας, που τα γεγονότα καταλήγουν να παράγουν τέτοιες ειδήσεις…» (Ρενέ Αλιό)
Διάρκεια: 122:00
Έτος Παραγωγής: 1976
Γλώσσα: Γαλλικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: T075