Ολη η αλήθεια για τη Βίλα Ζωγράφου σε ένα βίντεο
Ενημερωτικό βίντεο που προβληθηκε στη πλατεία Γαρδένιας 2 εβδομάδες μετά την καταστολή στη κατάληψη Βιλα Ζωγράφου.
Διάρκεια: 44:52
Έτος Παραγωγής: 2016
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι:
Κωδ.Καταχώρησης: ΚΒ 103
Το δικαίωμα στην πόλη
“Υπάρχει πολιτική του χώρου γιατί ο χώρος είναι πολιτικός”
Ξεκινώντας απ” αυτόν τον αφορισμό του Λεφέβρ, θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε την εμπειρία που προκύπτει από ο, τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε κινήματα πόλης, ή ίσως ακόμα καλύτερα (και πάλι σύμφωνα με τον Λεφέβρ) Κίνημα για το Δικαίωμα στην Πόλη.
Αναφερόμαστε μ” αυτό τον όρο σε κινητοποιήσεις κατοίκων, που έχουν σαν αντικείμενο διεκδίκησης την ίδια την πόλη. Τον δομημένο και αδόμητο αστικό χώρο. Δηλαδή αναφερόμαστε σε πολιτικές ενέργειες που πολιτικοποιούν το χώρο.
Γιατί η πόλη δεν είναι ένας ουδέτερος και κενός χώρος, ένα παθητικό και αδρανές πεδίο, πάνω στο οποίο κυλάει η αστική ζωή.
Η πόλη είναι πρώτ” απ” όλα το κατεξοχήν πεδίο των κοινωνικών αγώνων στην εποχή της νεοτερικότητας. Πολύ περισσότερο όμως κι απ” αυτό, η ίδια η πόλη αποτελεί ένα από τα βασικά διακυβεύματα των κοινωνικών αγώνων. Η διαμόρφωση και η λειτουργία του αστικού χώρου καθορίζεται από τον ταξικό ανταγωνισμό και αντανακλά τα αποτελέσματά του.
Η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού πάνω στην πόλη εκδηλώθηκε με μια γενικευμένη αμφισβήτηση του δημόσιου χώρου. Τα κέντρα των πόλεων και των δήμων παίρνουν τα χαρακτηριστικά των εμπορικών – καταναλωτικών κέντρων, αποστειρωμένων και προφυλαγμένων από την παρουσία των ανέργων, της φτωχής νεολαίας ή των μεταναστών. Μετατρέπονται σε κέντρα οικονομικών δραστηριοτήτων και ανταλλαγών απ’ όπου απουσιάζει η πολιτική. Η πόλη δεν νοείται σαν δημόσιο αγαθό αλλά σαν εμπόρευμα. Ο δημόσιος χώρος δεν έχει πια χρηστική αξία αλλά ανταλλακτική. Πουλιέται, αγοράζεται και ξαναπουλιέται, καταστρέφεται και αναδομείται, με κριτήριο το κέρδος και όχι τη συλλογική χρήση του από τους κατοίκους.
Μ” αυτό τον τρόπο η πόλη κομματιάζεται σε ένα σύνολο από χώρους με διαφορετικές λειτουργίες, ανάλογα με το κέρδος που μπορούν να επιφέρουν και την αξία στην οποία μπορούν να πουληθούν.
Πρόκειται για αλλαγές που δεν επηρεάζουν μόνο την υλική επιφάνεια του αστικού χώρου, αλλά και τις κοινωνικές σχέσεις, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται να επαναπροσδιοριστεί το περιεχόμενο της έννοιας των πολιτικών δικαιωμάτων και της έννοιας του πολίτη. Στα κέντρα και στις πλατείες των σύγχρονων πόλεων, που μετατρέπονται σε εμπορικά κέντρα, ο πολίτης ταυτίζεται με τον πελάτη και τον καταναλωτή. Αυτός που έχει δικαίωμα χρήσης του δημόσιου χώρου, είναι αυτός που μπορεί να πληρώσει για να τον απολαύσει. Ενώ αντίθετα απαγορεύεται η είσοδος σε όσους και όσες δεν πληρούν τις ανάλογες εισοδηματικές προϋποθέσεις, σε όσους και όσες επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν με έναν διαφορετικό τρόπο τον δημόσιο χώρο (εκτός και αν εισέρχονται σε αυτόν ως κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι, για να εξυπηρετήσουν τους πελάτες-καταναλωτές).
Ένα σύστημα που στηρίζεται στον συνδυασμό της πλήρους ιδιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου και της ασφυκτικής αστυνόμευσης, αποβάλει όλους εκείνους που δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως πελάτες, τους εμποδίζει την πρόσβαση στους δημόσιους χώρους, δηλαδή τους χώρους στους οποίους κατεξοχήν μπορούν να συγκεντρωθούν οι μεγάλες αστικές μάζες για να δράσουν πολιτικά. Το δικαίωμα του να δρας πολιτικά αντικαθίσταται από την δυνατότητα να αγοράζεις και να καταναλώνεις. Τα πολιτικά δικαιώματα αντικαθίστανται από τα δικαιώματα του πελάτη. Έτσι η νεοφιλελεύθερη αμφισβήτηση του δημόσιου χώρου, ως χώρου ελεύθερης πρόσβασης και συνάθροισης για όλους τους κατοίκους, παράγει πολιτική. Το εμπορικό κέντρο αναδεικνύεται στο κατάλληλο πεδίο για την ανα-παραγωγή της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα. Μιας πολιτικής που θα μπορεί να διαμορφώνεται μακριά από κάθε επιρροή από τον κόσμο της εργασίας και την νεολαιίστικη αμφισβήτηση και θα λογοδοτεί άμεσα και απευθείας στα συμφέροντα των επιχειρηματιών και των εμπόρων. Αυτό είναι το πολιτικό όραμα της ελεύθερης αγοράς.
Όμως αυτό το πολιτικό όραμα για την πόλη παράγει αντιστάσεις. Η ουσία της πολιτικής δράσης των κινημάτων πόλης, δεν είναι απλώς οι προσπάθειες για βελτιώσεις στην υλική επιφάνεια του αστικού χώρου. Δεν αγωνίζονται μόνο για περισσότερους ελεύθερους και δημόσιους χώρους, αλλά αμφισβητούν έμπρακτα και με τρόπο δυναμικό το «δικαίωμα» του κράτους και των ιδιωτών καπιταλιστών να διαχειρίζονται το δημόσιο χώρο.
Μέσα από την δράση των κινημάτων πόλης αναδεικνύονται πολιτικές λογικές και πολιτικές πρακτικές αυτοδιαχείρισης των ελεύθερων χώρων από τους ίδιους τους κατοίκους. Μ” αυτό τον τρόπο οι «από κάτω» αναπτύσσουν λογικές και πρακτικές συλλογικής και δημοκρατικής διαχειρίσεις της πόλης.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ισχυρή παράδοση ανεξάρτητων κινημάτων πόλης.
Θα μπορούσαμε ίσως να εντοπίσουμε τις ρίζες των σύγχρονων κινημάτων πόλης, στην ορμητική εισβολή της ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, σε κάποιες κεντρικές πλατείες οι οποίες αναδείχθηκαν σε κέντρα κινηματικής συνάντησης και πολιτικής συζήτησης. Η πλατεία Εξαρχείων εξακολουθεί να διατηρεί αυτά τα χαρακτηριστικά. Επίσης στις καταλήψεις κτιρίων κατά την δεκαετία του ’80, που έγιναν κυρίως από τον αντιεξουσιαστικό χώρο.
Όμως τα σύγχρονα κινήματα πόλης εμφανίζονται στις αρχές της δεκαετίας του 2000 θέτοντας το πρόβλημα της δημιουργίας, της διαφύλαξης και της διαχείρισης του δημόσιου χώρου από τους κατοίκους.
Συνδέονται έτσι με την ανάκαμψη των κινημάτων και αντανακλούν τους προβληματισμούς του παγκόσμιου κινήματος. Κατά μία έννοια, είτε πρόκειται για τους Ζαπατίστας στη Τσιάπας, και την εξέγερση στην Οαχάκα, είτε για την κατάληψη και τη διαχείριση ενός πάρκου στο κέντρο της Αθήνας, υπάρχει ένας κοινός προβληματισμός: πώς μπορούμε να διοχετεύσουμε στην διαχείριση του αστικού χώρου, πολιτικές που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας και την κοινωνία.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη, έδωσε νέα ώθηση στα κινήματα πόλης. Πολύ περισσότερο, η διεκδίκηση του δικαιώματος στην πόλη αποτέλεσε μια από τις βασικές πτυχές της ίδιας της εξέγερσης. Η εξεγερμένη νεολαία εισέβαλε στα κέντρα των πόλεων και των δήμων, κατέλαβε δομημένους και αδόμητους χώρους και προσπάθησε να επαναπροσδιορίσει τις λειτουργίες τους και το περιεχόμενό τους, θέτοντάς τους στην υπηρεσία των αναγκών της εξέγερσης και του δημόσιου οφέλους. Πρόβαλε έναν δημοκρατικό τρόπο οργάνωσης και διαχείρισης του δημόσιου χώρου.
Έχουμε περιοριστεί για πρακτικούς λόγους στην παρουσίαση μερικών μόνο από τις καταλήψεις και τα κινήματα πόλης της Αθήνας και δεν αναφερόμαστε σε σημαντικές καταλήψεις που πραγματοποιούνται αυτή τη στιγμή σε άλλες πόλεις και κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Η επιλογή αυτή δεν προέκυψε από μία προσπάθεια ιεράρχησης και αξιολόγησης τους σε περισσότερο και λιγότερο σημαντικές. Κάθε τέτοιου τύπου ιεράρχηση θα ήταν αυθαίρετη και κυρίως αντίθετη στην ουσία του πολιτικού προβληματισμού που αναδεικνύεται μέσα από τη δράση και τη συζήτηση που διεξάγεται στα πλαίσια του Κινήματος για το Δικαίωμα στην Πόλη. Θα ήταν επίσης αντίθετη στους στόχους αυτού του ντοκιμαντέρ.
Παρουσιάζουμε κάποιες καταλήψεις και κινήματα, για τα οποία μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε άμεσα τη συνεργασία των αγωνιστών που δραστηριοποιούνται σ” αυτά. Παραλείψαμε άλλες ανάλογες προσπάθειες, εξίσου σημαντικές με αυτές που παρουσιάζουμε, για να μπορέσουμε να αναδείξουμε στα χρονικά όρια ενός ντοκιμαντέρ, τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού προβληματισμού του Κινήματος Δικαίωμα στην Πόλη.
Οι συνεντεύξεις που ακολουθούν προέρχονται από πέντε συλλογικότητες του Κινήματος για το Δικαίωμα στην Πόλη.
Την Επιτροπή Αγώνα Κατοίκων για να Γίνει το Κτήμα Ζωγράφου Κτήμα του Λαού, την κατάληψη της πλατείας Γαρδένιας στο Δήμο Ζωγράφο (Αυτοδιαχειριζόμενος Χώρος Πολιτισμού στην Πλατεία Γαρδένιας), την κατάληψη του Ελεύθερου Γαλαξία στη Νέα Σμύρνη, την κατάληψη του πάρκου Ναβαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια (Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναβαρίνου, Ζωοδόχου Πηγής, Χ. Τρικούπη) και την Κατάληψη της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης.
Οι περισσότερες από τις καταλήψεις και τα κινήματα που παρουσιάζουμε, προέκυψαν από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Μ” αυτή την έννοια πρόκειται για άμεσα ή έμμεσα αποτελέσματα αυτής της εμπειρίας, για κινηματικούς πειραματισμούς που αντανακλούν τη δυναμική και τις αντιφάσεις της ίδιας της εξέγερσης. Στις περιπτώσεις των παλιότερων καταλήψεων και κινημάτων πόλης, η εξέγερση του Δεκέμβρη εμπλούτισε τον πολιτικό προβληματισμό τους και τους έδωσε μεγαλύτερη δυναμική.
Ένα χρόνο μετά την εξέγερση, κάποιοι από αυτούς τους πειραματισμούς συνεχίζουν να αναπτύσσονται ενώ κάποιοι άλλοι έχουν -τουλάχιστον προς το παρόν- διακοπεί. Η σημασία όμως όλων τους παραμένει τεράστια για κάθε κίνημα που θα ξεσπά, για κάθε νέα προσπάθεια απελευθέρωσης του χώρου από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, για κάθε νέα προσπάθεια παραγωγής ενός δημόσιου χώρου επί του οποίου επιχειρείται να πραγματωθεί το εγχείρημα της ελευθερίας.
Διάρκεια: 75:20
Έτος Παραγωγής: 2009
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι: en
Κωδ.Καταχώρησης: NT201
Πρωταγωνιστές – Για τα γεγονότα στο Κατειλημμένο Εφετείο
«600 έγκλειστοι, 90 βήματα από την Ομόνοια και οι Ελληνες που έγιναν μουσουλμάνοι»
Με το «Αμπάσαντορ» – το ξενοδοχείο που κάποτε ήταν Εφετείο και τώρα έγινε γκέτο βορειοαφρικανών μεταναστών – αλλά και με τους ‘Ελληνες που ασπάστηκαν το Ισλάμ θα ασχοληθούν οι «Πρωταγωνιστές».
Οι κάμερες της εκπομπής ήταν παρούσες στα επεισόδια που συνέβησαν το Σαββάτο 9 Μαΐου, όταν «αγανακτισμένοι πολίτες» – κυρίως μέλη της Χρυσής Αυγής – με ελληνικές σημαίες και ασπίδες με κέλτικους σταυρούς επιχείρησαν να εισβάλουν στο παλαιό Εφετείο. «Αφήστε μας να φύγουμε για την ωραία Ευρώπη», φώναζαν οι «πολιορκούμενοι». «’Εξω οι ξένοι από την Ελλάδα», απαντούσαν οι «πολιορκητές».
Οι «Πρωταγωνιστές» πέρασαν δυο 24ωρα στους οκτώ ορόφους του παλιού ξενοδοχείου και κατέγραψαν τη ζωή των «ενοίκων» του που μαγειρεύουν, κουρεύονται, προσεύχονται ανάμεσα σε αποτσίγαρα, σάπια στρώματα, σπασμένα έπιπλα, χωρίς φως και νερό.
Επίσης, η εκπομπή συνάντησε δυο ‘Ελληνες που ασπάστηκαν τον μουσουλμανισμό:
– Τη Μαρία που γεννήθηκε στον Πειραιά, βαπτίσθηκε χριστιανή, παντρεύτηκε, έκανε δύο παιδιά, χώρισε και μετά ξαναπαντρεύτηκε τον Μοχάμετ Αλί και αποφάσισε να φορέσει μαντίλα.
– Τον Αναστάσιο Πανούση που, αφού περιπλανήθηκε στο ‘Αγιο ‘Ορος έχοντας ζήσει μια έντονη ζωή με πολλές νεανικές «αμαρτίες», αποφάσισε να γίνει μουσουλμάνος και να αλλάξει το όνομα του σε ‘Ανας (που σημαίνει φίλος). Ο Σταύρος Θεοδωράκης μίλησε με τους 2 ‘Ελληνες μουσουλμάνους για τον έρωτα, τις απαγορεύσεις, το ρατσισμό και τις κοινές αξίες που έχει η ορθοδοξία με τον μουσουλμανισμό.
Διάρκεια: 46:23
Έτος Παραγωγής:2009
Γλώσσα: Ελληνικά
Υπότιτλοι: Όχι
Κωδ.Καταχώρησης: ΤΕ086
Κατάληψη “Εργαστήρι”, Μινσκ, Λευκορωσία 2008
Μια ταινία μικρού μήκους που προβλήθηκε στο 5ο Φεστιβάλ Πολιτικού Ντοκιμαντέρ στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ και αφορά την κατάληψη “Εργαστήρι” στο Μινσκ της Λευκορωσίας.
Το ταινιάκι αποτελεί ένα βίντεο-ημερολόγιο της προσπάθειας κάποιων συντρόφων το 2008 να δημιουργήσουν την πρώτη κατάληψη σε μια χώρα που θεωρείται η “τελευταία” δικτατορία στην Ευρώπη. Σε μια χώρα, όπου εξαφανίζονται δημοσιογράφοι, οι εφημερίδες και ραδιοφωνικοί σταθμοί κλείνουν μόλις εκφράσουν έναν λόγο που να θεωρηθεί αντιπολιτευτικός, όπου ο πρόεδρος(ίδιος από το 94) έχει και στρατιωτικές εξουσίες και δεν διστάζει να εκφράζει τον θαυμασμό του για τις μεθόδους του Χίτλερ. Η οργάνωση “Freedom House” φέτος(2010) αξιολόγησε την Λευκορωσία με την 189/190 θέση από τις 196 υπάρχουσες ως προς την ελευθερία του τύπου.
Η κατάληψη λειτούργησε για 5 μήνες με ανοιχτές εβδομαδιαίες συνελεύσεις. Κατά την διάρκεια της ύπαρξής της φιλοξενούσε βιβλιοθήκη, εβδομαδιαία βεγκαν κουζίνα με ελεύθερη συνεισφορά, προβολές 2φορές την εβδομάδα, συναυλίες, λογοτεχνικές βραδιές καθώς και μια πληθώρα από εκδηλώσεις/συζητήσεις/workshop με σημαντικότερα από αυτά πάνω στην παγκοσμιοποίηση, αναρχοφεμινισμό, προετοιμασία αντι G-8 στο Μινσκ, ελεύθερο λογισμικό και στον αντιπυρηνικό αγώνα των κατοίκων της χώρας.
Με τον όρο “καλέσαμε” οι αφηγητές δεν εννοούν το κατά τα ελληνικά δεδομένα “δημόσιο κάλεσμα” (αφίσα στους δρόμους, κείμενο που μοιράζεται δημόσια, αναρτήσεις στο ίντερνετ), αλλά λόγω της ιδιαιτερότητας της εκεί πραγματικότητας, εννοούν κάλεσμα από στόμα σε στόμα, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα είχαν να αντιμετωπίσουν σκυλιά και καλάσνικοφ της εκεί αστυνομίας.
Είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή από συμμετέχοντες σε συνεργασία με την συλλογικότητα “Ο Μικρός Αδερφός” και “IndyVideo Belarus”. Περιλαμβάνει εκτός από ελληνικούς, ρωσικούς και αγγλικούς υπότιτλους. Continue reading Κατάληψη “Εργαστήρι”, Μινσκ, Λευκορωσία 2008
500 stenkastende autonome voldspsykopater fra helvede
Το ντοκιμαντέρ ”500 stenkastende autonome voldspsykopater fra helvede” αναφέρεται στην αναρχική κατάληψη Ungdomshuset της οδού Jagtvej 69 στην Κοπεγχάγη και αποτέλεσε κομμάτι της εκστρατείας των ατόμων της κατάληψης για την ”διάσωση” του από την εκκένωση την οποία όπως έδειχναν τα πράγματα θα δεχόταν από την απόφαση του δικαστηρίου. Η κατάληψη του Ungdomshuset αποτέλεσε για πολλά χρόνια ένας εναλλακτικός χώρος για την νεολαία της Κοπεγχάγης, ένας χώρος αυτοοργανωμένος και αυτοδιαχειριζόμενος όπου όλες οι αποφάσεις παίρνονταν αμεσοδημοκρατικά στην βραδινή συνέλευση της Δευτέρας. Το κράτος βλέποντας πως το κίνημα του Ungdomshuset άρχιζε να αγκαλιάζει όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας πήρε την απόφαση να το καταστείλει πουλώντας το κτίριο σε μια χριστιανική αίρεση με την ονομασία ”Faderhuset” η οποία πήγε την υπόθεση στα δικαστήρια μετά την άρνηση των ατόμων της κατάληψης να αποχωρήσουν. Το ντοκιμαντέρ είναι γυρισμένο εν αναμονή της απόφασης του δικαστηρίου και μας δείχνει τον τρόπο λειτουργίας και τις κινήσεις που γίνανε από τα άτομα της κατάληψης για την υπεράσπιση του Ungdomshuset μέχρι την απόφαση του δικαστηρίου… Continue reading 500 stenkastende autonome voldspsykopater fra helvede
Yorkstrasse
Απόσπάσματα από το videomagazine Νο. 24, 2005, με θέμα την εκκένωση της κατάληψης Yorkstrasse στο Βερολίνο το 2005
Διάρκεια: 15:00
Έτος Παραγωγής: 2005
Γλώσσα: Γερμανικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: ΚΒ081
Bambule (wagenplatz)
Σύντομο ιστορικό του κινήματος των καταλήψεων στο Βερολίνο από το 1990 και μετά καθώς και της καταστολής του τα επόμενα χρόνια.
Εκκένωση της κατειλημμένης περιοχής που ονομαζόταν BAMBULE στο Αμβούργο το 2002. Στον χώρο αυτό κατοικούσαν σε βαγόνια και τροχόσπιτα, πάρα πολύς κόσμος, κάτι που συνηθίζεται ειδικά στην Γερμανία.
Πορείες, διαμαρτυρίες και δράσεις αλληλεγγύης, καταστολή κ.α.
Διάρκεια: 41:00
Έτος Παραγωγής: 2005
Γλώσσα: Γερμανικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: KB080
Democracy in the Workplace
Τρείς αυτοδιαχειριζόμενες εταιρίες στην περιοχή του San Francisco μας περιγράφουν πως είναι η εμπειρία του να δουλεύεις υπό τετοιους όρους και να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα της εταιρίας με ένα πραγματικά δημοκρατικό τρόπο. Η Cheeseboard Bakery and Cheese shop με 25 υπαλλήλους, η Rainbow Grochery με 15- υπαλλήλους και η Inkworks μία εκτυπωτική εταιρία με 30 υπαλλήλους, διαχειρίζονται αποκλειστικά από τους εργαζόμενούς τους. Ιδρύθηκαν πριν από 25 χρόνια παρέχοντας στους εργαζόμενους τους ία αξιοπρεπή ζωή.
Διάρκεια: 27:33
Έτος Παραγωγής: 1999
Γλώσσα: Αγγλικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ 135
Their world, this time
1945. To Λονδίνο της μεταπολεμικής Βρετανίας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στέγασης.
Ξεσπάει κύμα καταλήψεων: άδεια σπίτια, ξενοδοχεία, ακόμα και στρατόπεδα μετατρέπονται αυθόρμητα σε συλλογικές κατοικίες. Η κυβέρνηση των εργατικών προχωρά σε επίταξη των ακατοίκητων ιδιοκτησιών για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Το 1950 οι κάτοικοι ενός επιταγμένου κτιρίου στην οδό Μοντικιού, καταλαμβάνουν τον γειτονικό αχρησιμοποίητο κήπο.
Το ντοκιμαντέρ αφηγείται με νοσταλία το συλλογικό βίωμα και των αγώνα των ανθρώπων αυτών, μέχρι το 1954 όπου η κυβέρνηση των Συντηρητικών, εν μέσω μιας πολιτικής εκκένωσης των καταλήψεων, επαναποδίδει τον κήπο στον νόμιμο ιδιοκτήτη του.
Περιέχει πολλές συνεντεύξεις από κατοίκους που ζούσαν ακόμα όταν γυρίστηκε.
[περιγραφή από www.kinimatografos.net]
Σημ: Αν και ριπαρισμένο από VHS, η ποιότητα είκόνας και ήχου είναι πολύ καλή
Διάρκεια: 34:00
Έτος Παραγωγής: 1998
Γλώσσα: Αγγλικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ130
Ζανόν, Ένα Εργοστάσιο υπό Εργατικό Έλεγχο
Το βίντεο αυτό έγινε από μια κολλεκτίβα της Γερμανίας, και μεταφράστηκε στα ελληνικά απο την ομάδα Tristero.
Η zanon είναι ένα εργοστασιο κεραμικής στην Αργεντινή. Το 2001 είχε γίνει στην αργεντινή το μεγάλο οικονομικό κράχ. Χιλιάδες άνθρωποι, από δίαφορα κοινωνικά στρώματα και τάξεις βγήκαν στους δρόμους με κεντρικό σύνθηκα Que se vayan todos (να φύγουν όλοι), αναφερόμενοι στους πολιτικούς.
Ήταν από τι μεγαλύτερες εξεγέρσεις που κράτησε μήνες με αμέτρητες συγκρούσεις και καταστολή. Εκείνη την εποχή πόλλοι άνθρωποι χρησιμοποίησαν μοντέλα αυτοδιαχείρησης σε διάφορες δραστηριότητες. Αρκετά εργοστάσια πέρασαν στον έλεγχο των εργατών, οι οποίοι έδιωξαν τα αφεντικά και αυτοδιαχειρίζονταν τα εργοστάσια.
Ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν και η Zanon. Στο βίντεο μιλάνε οι ίδιοι οι εργάτες μέσα απο το εργοστάσιο, πώς το κατέλαβαν και πώς αυτοδιαχειρίζονταν το χώρο. Είναι σημαντικό επίσης πώς εξίσωσαν τους μισθούς -όλοι παίρνουν τα ίδια λεφτά- με αποτέλεσμα να δουλεύουν λιγότερες ώρες και να κερδίζουν τα ίδια χρήματα.
Διάρκεια: 52:00
Έτος Παραγωγής: 2003
Γλώσσα: Ισπανικά
Υπότιτλοι: gr
Κωδ.Καταχώρησης: KB069