Η επανάσταση και η ορχήστρα

1917. Ενώ ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται, ξεσπάει η Επανάσταση στη Ρωσία. Η Συμφωνική Ορχήστρα της Μόσχας δίνει τον τόνο – τη μορφή και το περιεχόμενο που θα έπρεπε να πάρει αυτή η Επανάσταση.

Η επανάσταση σαν κοινωνικό φαινόμενο είναι ο αναπλαστής νέων αξιών. Παράλληλα, είναι και δημιουργός νέων καταστάσεων μέσα από τα ερείπια του παλιού κόσμου. Η μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Εκτός των άλλων και στον πολιτισμό. Τουλάχιστον μέχρι το 1923 -1925 σε όλους τους τομείς της τέχνης και της αρχιτεκτονικής δημιουργήθηκαν πρωτοποριακά παραδείγματα. Η επαναστατημένη ορχήστρα της Μόσχας το 1918, καταργεί το μαέστρο και αυτοδιευθύνονται τα μέλη της ορχήστρας, δηλ οι ίδιοι οι μουσικοί. Αυτό δε σήμαινε ότι αρνιόντουσαν το συνθέτη – μουσουργό – δημιουργό. Στις πρόβες τους δέχονταν το συνθέτη να τους μιλήσει για το ύφος που θα ήθελε να εκτελεστεί το έργο του. Όλες οι αποφάσεις αλλά και οι διορθώσεις για τυχόν λάθη παίρνονταν στη συνελευση της ορχήστρας. Αυτή η ορχήστρα, λοιπόν, που κατάργησε το διευθυντή και αυτοδιευθυνότανε, καταργήθηκε το 1924 με διάταγμα!

Αυτή η ορχήστρα είναι μία ελάσσων υπόθεση μέσα στα γενικότερα επαναστατικά ζητήματα στη Ρωσία εκείνης της περιόδου. Όμως ο συμβολισμός της είχε μεγάλη σημασία αφού οι απολογητές της κυριαρχίας και της ιεραρχίας μέχρι σήμερα, ένα από τα επιχειρήματα που θέτουν είναι το εξής: Όπως δε μπορεί να υπάρξει ορχήστρα χωρίς μαέστρο, έτσι και δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρίς αρχηγό (μαέστρο). Κι όμως υπήρξε η ορχήστα χωρίς διευθυντή και λειτούργησε αυτοδιευθυνόμενη για τρία χρόνια θαυμάσια. Και αφού υπήρξε, μπορεί να ξαναυπάρξει!

Διάρκεια: 53:00

Έτος Παραγωγής:

Γλώσσα: Ελληνικά

Υπότιτλοι: Όχι

Κωδ.Καταχώρησης: ΝΤ155